بیانیه دانشجویان داشگاه علم و صنعت که به مناسبت 16 آذر برای فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران جهت انتشار ارسال شده است به قرار زیر می باشد ؛
از زمانی که نهاد دانشگاه در ایران تاسیس شد تا امروز، همواره اصحاب قدرت با دانشجویان آگاه برخورد خصمانه داشته¬اند و جالب آنکه علی¬رغم تمام فرازونشیب¬ها و تحولات تاریخ معاصر ایران، صورت این مساله تغییر نکرده و همچنان به عنوان مساله¬ای حل¬ناشدنی باقی مانده است. به دلیل نگرش و سوءِظنی که حاکمان نسبت به نهاد دانشگاه و دانشجویان دارند، همواره از فهم و درک تحول¬خواهیِ دانشجویان بازمانده و در مقاطعی به واکنش و مقابله¬ي سخت با آن¬ها برخاسته¬اند؛ که در کوتاه¬مدت، ظاهرا غلبه یافته¬اند. اما جنبش دانشجویی نشان داده که هیچگاه در برابر ظلم، بیداد، استبداد و استثمار سکوت نخواهد کرد و با سلاح تفکر، پایه¬های استبداد و ظلم را در خواهد نوردید و با دو خاصیت اصلی خود، یعنی آرمان¬خواهی و استقلال از قدرت، همواره حکومت¬های مستبد را به چالش کشیده و سایه-های ترس را از حریم جامعه زدوده است. مبارزه با فقر، تلاش برای آزادی، عدالت و برابری، همواره در متن حرکات فعالان دانشجویی بوده و خواهد بود.
عجبا که 57 سال پس از کودتای 1332، سایه¬ی اقتدارگرایی و قدرت¬طلبی حاکمان هنوز بر سرزمینمان باقی است. حاکمانی که داعیه¬ی اختیارات مطلقه دارند، اما مسئولیت مطلقه¬ای را بر عهده¬ی خود نمی¬بینند. نمی¬توان گفت زمام همه امور در دست یک نفر باشد؛ اما زمانی که فجایعی مانند کشتارهای 25 خرداد، 30 خرداد و روز عاشورا (6 دی) اتفاق افتاد، اعلام شود اغتشاش¬گران در لباس پلیس بودند؛ لباس¬شخصی¬های معلوم¬الحال از آمریکا و اسرائیل و انگلستان خبیث آمده بودند؛ زندان غیر استاندارد بود و یا در جریان زیر کردن مردم توسط ماشین¬های نیروی انتظامی، «ماشین» مقصر شناخته شود نه ماموران! هنوز پرونده متهمان جنایات کهریزک بلاتکلیف است؛ عجیب است حکم اعدام جوانان معترض چه زود صادر می-شود و پرونده قاتلین کهریزک چه دیر بررسی می¬شود! از ابتکارات اقتدارگرایان اینکه برای فشار بر فعالین سیاسی، آنها را در بند محکومین جرایم سنگین و خطرناک حبس می¬کنند. هنرشان این باشد که با مشت و لگد و با به کار بردن الفاظ رکیک و یا با فرو کردن سر زندانی سیاسی در سطل مستراح سلول، او را وادار به اعترافات خیالی کنند. امروز در جواب همه¬ی سوال¬هایمان بیش از همیشه تنها شاهد «دشمن دشمن...» گفتن¬های دست اندر کاران و مسئولین هستیم.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در کنار خانواده¬ی شهید آسا ایستاده¬ایم و به دنبال معرفی قاتلین فرزندان ملت و محاکمه آنها در برابر دیدگان مردم هستیم. صد حیف؛ با تمام پیگیری¬های انجام شده در رابطه با قتل ناجوانمردانه¬ کیانوش، پاسخی جز فشار مضاعف نیروهای امنیتی بر خانواده مظلومش ارایه نشده است. این چه عدالتی است که بجای دادگستری، بیدادگستری شود و نیروهای امنیتی و اطلاعاتی، زندگی را بر مادر کیانوش سخت کنند و در ازای هر سوال او در مورد پیگیری پرونده¬ی فرزندش، با دستگیری برادران کیانوش و تهدید دیگر اعضای خانواده، داغی تازه بر دل مادر بنشانند.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در شهادت مظلومانه کیانوش آسا و تمام خون‌های به ناحق ریخته شده¬ی شهدای جنبش سبز عزاداریم. یاد می-کنیم از تمام زندانیان گمنام خصوصا دانشجویان در بند و درود می¬فرستیم بر صبر و استقامت خانواده¬های قربانیان –که بخاطر فشار نیروهای امنیتی و البته شاید سهل¬انگاری ما- تاکنون نامی از آنها برده نشد. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت، با دلی پر درد از شهادت کیانوش، اخراج ۴ تن از یاران دبستانی، ده¬ها ترم محرومیت از تحصیل، تبعید و بازداشت و زندانی کردن فعالین، تلاش برای تعطیل کردن شورای صنفی دانشجویان، فشار بر کانون¬های فرهنگی، جلوگیری از انتشار نشریات منتقد در دانشگاه، احضار و تهدید دانشجویان توسط وزارت اطلاعات، فشار بر اساتید دگراندیش و اخیرا تهدید دانشجویان به برخوردهای خودسر از سوی شبه نظامیان در دانشگاه؛ همچنان بر سر پیمانی که با ملت بسته¬ایم استواریم. ما آگاهیم که این روزها ارگان بسیج علم و صنعت به عنوان یک نهاد شبه نظامی، وظایف خود را به گروه¬های دیگر! در دانشگاه محول کرده، تا ننگ عمل بر ضد دانشجو بیش از این دامان ایشان را لجن¬مال نکند. ما دانشجویان سبز علم و صنعت، اسیر این دسیسه نخواهیم شد؛ هرچند دیگر نیازی نیست از اعمال شنیع این گروه-های دولتی که حوادثی چون هجوم وحشیانه ۸ دی ماه 1388 را رقم زد، پرده برداریم. فضای تک¬صدایی مورد نظر مدیریت دانشگاه و تهدید و حمله به دانشجویان، نه تنها افتخاری برایشان ندارد؛ بلکه شبیه همان ذهنیت استبدادی و رویه‌های پیش از انقلاب است.
ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت ایران، ضمن محکوم نمودن تهدید و بازداشت فعالین دانشجویی کشور و تقاضای آزادی برای تمام زندانیان سیاسی، در حمایت از خانواده مظلوم آسا و برای ارج نهادن به مقام انسانیت، روز 16 آذر ماه که نماد پیوند دانشگاه و جامعه است را روز عزای علم و صنعت عنوان کرده و در ساعت 12 ظهر روز سه¬شنبه 16 آذر 1389 با نمادهای مشکی و سکوت به نشان پایبندی بر مبارزه¬ی مسالمت¬آمیز، در پارک شهید آسا حاضر می¬شویم تا بر صبر و استقامتمان تاکید کنیم و نشان دهیم دانشگاه همواره زنده است. ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت در کنار همه ملت ایران، استقلال و آزادی را فریاد می¬زنیم و با قامتی تکیده از تهدید و احضار و زندان، اعلام می¬کنیم بر عهد خود برای اصلاح حکومت پایبندیم و با تاکید بر ضرورت احیای اخلاق به مثابه فصل مشترک و پیونددهنده¬ی حیات اجتماعی مردم ایران، در تلاش خود برای اجرای حقوق اساسی ملت، لحظه¬ای سستی نخواهیم کرد.
زنده باد یاد و خاطره کیانوش آسا
شهید سبز دانشگاه علم و صنعت
http://hrdai.net
info@hrdai.net
http://hrdai.blogspot.com
pejvak_zendanyan10@yahoo.com
pejvakzendanyan@gmail.com
Tel.:0031620720193
استفاده از گزارشهای فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران تنها با ذکر منبع مجاز است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر