بیانیه زندانی سیاسی ارژنگ داودی به مناسبت 16 آذر روز دانشجو خطاب به دانشجویان مدافعان سنگر آزادی و استبداد ستیزان نوشته شده است و جهت انتشار برای "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران" ارسال شده است، متن بیانیه به قرار زیر می باشد:
با درود به تمامی جانباختگان راه آزادی بشر،
با سلام به تمامی انسانهای آزادیخواه،دمکرات منش و نیک اندیش جهان،
و با تجدید پیمان با تمامی جمهورخواهان دمکرات و سکولار ایرانی،
بر می خیزم با چراغی در دست
و چراغی دل
من به جنگ سیاهی می روم
آزادیخواهان ،دانشگاهیان و دانشجویان ایران زمین
دانشگاه جایی است که بیشترین اجتماع جوانان ورزیده در آن شکل می گیرید و به همین دلیل همواره بیشترین حجم اعتراضها در آن بروز و نمود می یابد. از آغاز تاسیس نهاد دانشگاه در کشور جنبش دانشجویی ایران نیز از این مهم مستثنی نبوده است.
علاوه بر حضور کمی و وجود کیفی نیروها آنچه به اعتراض معنا و ارزش می بخشد چرایی و چگونگی آن است که می تواند با ارائۀ گفتمان مشترک و قرار یافتن؟ در بستر اجتماعی مطلوب حرکت مورد نظر را به شایستگی بیافریند .
در کشورهای جهان سوم بدلیل عدم وجود احزاب شکل گرفته از متن جامعه ونیز فقدان نهادهای مدنی و سیاسی ریشه دار بناچار وظایف آنها بر دوش جنبش سنگینی می کند و چود در عرصه های مختلف اجتماعی دانشجو به راحتی می تواند با نیروهایی گوناگون رابطه ای نزدیگ و مستحکم برقرار نماید این بخت تاریخی را می یابد که مراحل اولیۀ تغییرات محتوم بعدی را پیشتازی کند. زیرا اعتراضات عملی دانشجویان در جهت نیل به آزادیهای اجتماعی و تامین دمکراسی سیاسی بعنوان عوامل زمینه ساز برای مشارکت حداکثری اعضا در امور جامعۀ مدنی و گسترش عدالت همگانی همواره تلاشی مثمر ثمرو تاثیرگذار می گردد.
در مقطع حساس پیشا رو چنانچه رادیکالیزم و پیش تازی جنبش دانشجویی از خواستها و ناخواستها ی مشترک بخشهای گوناگون اجتماعی نشئات گرفته باشد همزمان با ورود به حوزۀ افکار عمومی حمایتهای مادی و معنوی آنان را به منتها درجۀ ممکن کسب می کند و با پیشنهاد رویکرد اجتماعی متناسب می تواند ضمن دعوت از سایر جنبشها و کمک به سازمان یابی نیروهای روشنگر به آن عمل سیاسی دست بیازد که شتابان به حرکتی تعیین کننده در مسیر ایجاد تضاد بنیادین برای رسیدن به سر منزل مطلوب متنهی شود.
بدون تردید مطالبۀ آزادانه و آگاهانۀ ایرانیان در 150 سال گذشته در مدار دمکراسی و مدرنیزه بوده ولی علیرغم جانفشانیهای بسیار جامعۀ ایرانی در گذار از سنت به مدرنیزه فرو مانده و در کنار کامیابیهای موقت ناکامیهای فراوان تجربه نموده است. برای کام یابی نهایی باید بتوانیم با شناخت محدودیتهای آرمان گرایی و تبدیل آرمان به ایده های کار بردی استراتژی موثر و تاکتیکهای سازنده ای برای آیندۀ نزدیگ تعیین کنیم در غیر اینصورت فداکاریها و از خود گذشتگی های نیروهای صادق پر انرژی و تاثیرگذار بویژه جوانان و دانشجویان همچون گذشته ها به هدر می رود و نیروهای روشنگری همچنان به رنج حبس، شکنجه،زندان و تبعید گرفتار می مانند .
در کشوری که بطور اصولی مسئله تغییر وضعیت موجود است این وظیفۀ دانشگاهیان است که با تمسک به نظریات جدید آینده نوینی را برای جامعه رغم بزنند زیرا نظریه ها ی که کارشان به تفسیر یا توجیه وضع موجود می انجامد دیگر مفید به فایده نخواهد بود.
در یک مبارزه اصیل و راه گشا اکثریت مردم به فعالان اجتماعی سیاسی بخصوص جوانان و بویژه دانشجویان چشم امید دارند. امروز مشکل اصلی جنبشها و دستجات ایرانی فقدان رهبریت فکری و کارآمد نیست بلکه در مقطع تاریخی پیشا رو شکل گیری یک حرکت فراگیر اجتماعی در گرو غلبۀ یک راه برد اعتماد بر انگیز برای انسجام دادن به فعالان اجتماعی و مبارزان سیاسی است تا با تمسک به آن همراه با تهیج فرهنگ مبارزه و تقویت روحیۀ مردم عزم همگانی برای نیل به تغییرات محتوم آینده معنا،انگیزه و شتاب لازم را بیابد. دانشجویان عزیز رژیم خود مخرب حاکم تا مغز استخوان پوسیده و در شرف اضمحلال است. ایجاد تغییرات دمکراتیک علاوه بر شعارهای مورد قبول و مورد پسند مردم به یک الگوی جدی برای جایگزینی نظام سیاسی مستقر نیاز دارد. فقدان یک استراتژی فراگیر یا عدم توافق بر سر یک راهبرد که امکان مقبولیت عام داشته باشد ما را به جایی نمی رساند.
از زندان رجایی شهر دستان امیدوارم ما بسوی همگان دراز نموده انتظار دارم با مراجعه به مطلب نوشته شده که تحت عنوان« نظام وکیل جمهوری» یک ساختار تمام عیار برای حل مشکلات جامعه در چهارچوب نظام وکیل جمهوری یاری نمایید.
ایران هرگز نمی میرد ،
ارژنگ داودی
10 آذر 1389
http://hrdai.net
info@hrdai.net
pejvak_zendanyan10@yahoo.com
pejvakzendanyan@gmail.com
Tel.:0031620720193
استفاده از گزارشهای فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران تنها با ذکر منبع مجاز است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر