بنام خداوند همدلی و همنوائی،
جناب آقای دکتر محمد ملکی پیش کسوت خستگی ناپذیر، دانشجویان سرافرازو مبارز ،خانواده های عزیز و ارجمند سلام بر شما ؛سلامی که بوی خوش آشنائی.
حضور شماها در مقابل زندان اوین همزمان با حلول سال نو برای ابراز همبستگی و همدلی با زندانیان سیاسی ،بهترین عیدانه ای بود که ماها زندانیان سیاسی می توانستیم دریافت کنیم دستهای مهربان شما را به گرمی می فشاریم ،عیدانۀ کرامت شما بر دیدۀ سپاس می گذاریم و از فرصت بدست آمده استفاده کرده :
اولا: سال نو را به همۀ شما سروران عزیز تبریک و شادباش عرض می کنیم.
ثانیا: به همۀ شما به خاطر این اقدام شجاعانه تقدیر و تشکر می کنیم .
ثالثا: آزار و اذیتهای اعمال شده و در نهایت دستگیریهای انجام شده را بشدت محکوم می کنیم .
رابعا:آرزو می کنیم که این آخرین بار و آخرین سالی باشد که دیوارهای بلند اوین بین فرزندان این مرز و بوم جدائی می افکند .
حساسیت توجه خانواده ها و دیگر فعالین سیاسی جامعه نسبت به وضع و حال زندانها و زندانیان سیاسی امری کاملا بدیهی است زیرا که رژیم حاکم بر ایران بدلیل به رسمیت نشناختن زندانی سیاسی هر گز به حق و حقوق مترتب بر آن تن نداده است و زندانیان سیاسی را در میان انبوه زندانیان غیر سیاسی پراکنده و در واقع تضعیف کرده است .پیداست که چنین وضعیتی با معیارهای حقوق بشری و بین المللی سازگار نیست، نتیجه این بی توجهی ها بخصوص درحوزۀ آسایش و سلامت زندانیان تاکنون نتایج فاجعه باری داشته است که آخرین نمونۀ آن درگذشت امیدرضا صیافی در اثر بی توجهی و قصور در امر درمان بیماریهای او بوده است، پیشتر از او هم امیر حسین حشمت ساران قربانی این بی توجهی ها شده بود با توجه به چنین وضعیتی آیا این حق اولیۀ شهروندی بلکه حفظ اولیۀ عاطفی و غریزی خانواده ها و یاران نیست که برای ابراز همبستگی و همدلی و اعتراض سعی کنند در چنین مناسبتهایی تا آنجا که ممکن است به فرزندان و دوستان خود نزدیک تر باشند یقینا چنین است اما حراس حاکمیت از برگزاری مراسم تا این حد ساده و اعتراضی تا این حد مسالمت آمیز از کجا ناشی می شود؟
همه می دانیم که بر پا کردن مراسم جشن شادی بویژه از نوع نوروزی آن با توجه به پیشینۀ آن در این سرزمین کهن تلاش انسان ایرانی است برای هماهنگی و همراهی هر چه بیشتر با نظام آفرینش اما رژیم حاکم بر ایران که بنابر ماهیت ضد تاریخی خود ش در تمامی 30 سال گذشته عامل بروز تضاد ها و بحرانهای اجتماعی و بین النوعی بوده است به مردم این سرزمین را از حد اقل هماهنگی همدلی و هم سطحی بدور کرده است یقینا نمی تواند از اینگونه مراسم دل خوشی داشته باشد بویژه اگر از جانب خانواده ها و دوستان زندانیان سیاسی و آن هم در مقابل زندان اوین باشد چنین حاکمیتی را باید اساسا فراتر از یک نظام ضد تاریخی تحیلی و طبقه بندی کرد آنها در واقع یک نظم ضد آفرینشی را نمایندگی می کنند نظمی که عامل فساد و تباهی است انجام چنین مراسمی می تواند به معنای ایجاد شکاف در چنین نظمی باشد که باعث ترک برداشتن دیوارهای بلند زندان اوین باشد بویژه که زمان پاسخگوی که نه تنها به جامعه که به ذات آفرینش هم فرا رسیده است تا کی می توان به بیراه رفت و به گمراهی کشاند آنان که با هستی و خدای هستی نیرنگ آورند مسلما به دام همان نیرنگ خواهند افتاد.
امیدواریم سالی که در پیش رو داریم نوید بخش دگرگونیهای عظیم در جامعه باشد به عبارتی بهتر سال اصلاح و دگرگونی در حاکمیت سیاسی و مدیریت کلان مملکت باشد .
در خاتمه بار دیگر ارادت خالصانه و محبت بی دریغ خودمان را نثار شما می کنیم
زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین
اول فروردین 1388
علی صارمی،از دستگیر شدگان مراسم نوزدهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی 1367
سید ظهور نبوی،مقاله نویس مجله سرزمین آریائی
محمدعلی منصوری؛،از دستگیر شدگان مراسم نوزدهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی
میثاق یزدان نژاد؛،از دستگیر شدگان مراسم نوزدهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی
انتشار:
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
http://pejvakzendanyan.blogfa.com
tel. : 0031620720193
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر