آزادیخواهان،
جوانان،دانشجویان، دانشگاهیان
همراه با یاد آوری 2 خاطره غمبار میهن در سال 1332
از غار_ زندان رجائی شهر کرج
نقب 6 –دخمه 18 –سیاه چال 12
جوان بالفطره معترض است و جستجوگر ،
دنشجو بالزاته پرسشگر است و آرمانخواه،
هر دو ماهیتا در تمنای شناخت حقیقت بر انگیخته می شوند.
چنانچه برآیند جستجو، پرسش ،اعتراض و آرمان مبتنی بر طرد وضعیت مبتد یه موجود در مسیر واکاری و بازسازی ذهن تاریخی –اجتماعی باشد،با تبیین هویت جمعی شهروندان در قالبی معنا دار و بر مبنای برنامه ای کاربرد پذیر ،جامعه را در گذار به وضعیت مطلوب رهنمون می کند.
دانشگاه جایی است که بیشترین اجتماع جوانان ورزیده در آن شکل می گیرد و به همین خاطر همواره بیشترین حجم اعتراضها در آن بروز و نمود می یابد . از آغاز تاسیس نهاد دادنشگاه در کشور ، جنبش دانشجوئی ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده.
علاوه بر حضور کمی و وجود کیفی نیروها ، آنچه به اعتراض معنا و ارزش می بخشد،چرایی و چگونگی آن است که می تواند با ارایه گفتمان مشترک و قرار یافتن در بستر اجتماعی ، حرکت مورد نظر را بیافریند.
در کشورهای جهان سوم به دلیل عدم وجود احزاب شکل گرفته از متن جامعه و نیز فقدان نهادهای مدنی و سیاسی ریشه دار، بناچار وظایف آنها بر دوش جنبش دانشجوئی قرار می گیرد و چون در عرصه های اجتماعی ، دانشجو به راحتی می توانند با نیروهای مختلف رابطه ای چنان نزدیک و مستحکمی برقرار نماید که تغییرات بعدی تاریخی را پیشتازی کند، اعتراض عملی آنان تلاش موثری خواهد شد در جهت نیل به آزادیهای اجتماعی و تعمیم دمکراسی سیاسی بعنوان عوامل زمینه ساز برای مشارکت حداکثر اعضا در امور جامعه مدنی و گسترش عدالت اجتماعی.
پندار، گفتار و کردار جمعی دانشجویان یکی از معدود سنجه های قابل اعتمادو استناد برای نوع واکنش کلیت جامعه به حوادث اجتماعی _سیاسی پیرامون است زیرا با کمک اساتید مبرز و اندیشمند می تواند پیام جامعه را در یک شکل جامع عملی باز تولید نموده،بایدها و نبایدهای آن را مشخص، مفاهیم مرتبط را تعریف و معیارها را چنان ارایه دهد که عمق لازم را در جامعه یافته و به گفتمان غالب تبدیل کند.
جامعه روشنفکری و بخشهای گوناگون اجتماعی را لازم و ملزوم همدیگرند، هر چند آنها می تواند حرکتهای پراکنده ای که از حیث مضمون و هدف در خود آگاهی جامعه نفوذ می کند را به جنبش اجتماعی منسجم متحول نماید.بدین گونه جامعه روشنفکری بعنوان وجدان اجتماع و دانشجویان بعنوان جان جامعه تاثیر گذار می شوند.
چنانچه رادیکالیسم و پیشتازی جنبش دانشجوئی از خواستها و نا خواستهای مشترک بخشهای گوناگون اجتماعی نشائت گرفته باشد،همزمان با ورود به حوزه افکار عمومی ،حمایتهای مادی و معنوی آنها را به منتها درجه ممکن کسب می کند و با پیشنهاد نوعی رویکرد اجتماعی خاص می تواند ضمن دعوت از سایر جنبشها و سازماندهی نیروهای روشنگری به آن عمل مشترک سیاسی دست یازد که به حرکتی در مسیر ایجاد تغییرات بنیادین برای رسیدن به نتیجه مطلوب منتهی شود.
علیرغم جانفشانی بویژه در یکصدو پنجاه سال گذشته ، جامعه ایرانی در گذار از سنت به مدرنیته فرومانده و در کنار کامیابی های موقت ،ناکامی های فراوان تجربه نموده است . برای کامیابی نهائی باید بتوانیم با شناخت محدودیتها ی آرمانگرایی و تبدیل آرمان به ایده ، استرازی موثر و تاکتیک های سازنده ای تعیین کنیم ، در غیر اینصورت فداکاری نیروهای صادق ، پر انرژی و تاثیر گذار بویژه جوانان و دانشجویان همچون گذشته به هدر می رود و باز هم نیرویهای روشنگر به رنج حبس،شکنجه ، زندان و تبعید گرفتار می آیند.
امروز وضعیت مبتدیه به میهن بر کسی پوشیده نیست. نگاهی گذرا به وضعیت علمی کشور که بسیار عقب مانده تر از آن چیزی که با انقلاب 57 پی جوی آن بودیم بوضوح می رساند که حتی جامعه دانشگاهی ما نیز در 30 سال گذشته نتوانسته مسیر درست خود را طی کند. پر واضح است که به روال تا کنونی ،نه تنها هر گز مدیریت عرصه علم و دانش در کشور به سر منزل مقصود نمی رسد بلکه به همین واسطه در تمام ابعاد دیگر هم همچنان جامعه ای عقب افتاده باقی خواهیم ماند .
در این برهه حساس که مام میهن همزمان عرصه تاخت و تاز نیروهای مرتجع استبداد ، استعمار و استصواب است، تنها راه نجات ،انجام تغییرات بنیادین و جراحی های ساختاری در کلیت عرصه حقوق- سیاسی کشور است.
بقای ایران، توسعه همه جانبه،تعالی اخلاقی جامعه ،تعمیق جامعه مدنی و سیاسی ،حفظ حقوق شهروندی ،رعایت آزادیهای فردی و ...بدون آزادی و دمکراسی میسر نیست. لازم است تمام ایرانیان میهن دوست از نیل به این دو آرمان بعنوان پیش نیاز هرگونه تغییر و تحول آتی ،جانانه دفاع نمایندتا بالاخره پس از 2 قرن فراز و فرود ،در تلاطم تاریخی پیش رو پیروز و سر بلندگردیم.
با نثار درود به تمامی جانباختگان راه آزادی بشر،
با ادای احترام به تمامی آزادیخواهان جهان،
و تجدید پیمان با تمامی جمهورخواهان دمکرات و سکولار ایرانی،
گرامی باد 16 آذر 1387
ارژنگ داودی
06-09-87
زندانی سیاسی
غار – زندان رجائی شهر،نقب 6 ،دخمه 18 ، سیاهچال12
انتشار:
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
http://pejvakzendanyan.blogfa.com
tel. :003162020193
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر