به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر

با یاد و نام تمامی زحمتکشان و کارگران

به دستان پینه بسته اش بنگر، به پیشانی چروکیده اش، به جسم خسته اش .سالها در گرمای سوزان تابستان و و در زیر برف و بوران زمستان سختی ها را به جان خریده است تا دست خالی به خانه بازنگردد و شادی کودکانه را در چهره کودکانش ببیند.اما ماههاست که در انتظار حقوق نشسته است تا شاید سفره خالی اش را تکه نانی پر کند. صدایش را ، فریادش را گوش شنوایی نیست. به اعتراض از این همه بی عدالتی و حق کشی برخاسته است اما صدای حق خواهی اش را با تهدید و بازداشت و صدور احکام سنگین در بیدادگاهها در گلو خفه کرده اند تا مبادا دیگر زحمتکشان و دردمندان که حقوق آنها نیز به یغما رفته است با او همنوا شوند.

سکوت را می شکند ، سخن می گوید. سخن می گوید از قوانین ناعادلانه کار که دست کارفرما را باز می گذارد تا هر چه بیشتر و بیشتر شیره جانش را بمکد، از شرایط طاقت فرسای کار و ساعتهای طولانی کار ، از عدم امنیت شغلی و از عدم پرداخت ماهها حقوق و عدم تشکل مستق کارگری .سخن می گوید از کارگرانی که بدلیل فقر دست به خود کشی می زنند چرا که دیگر طاقت نگاههای کودکانش  بر دستان خالی اش را ندارد.

و باز  هم سخن می گوید از چپاولگرانی که امروز در پشت تریبونهای انتخاباتی می ایستند، با وقاحت تمام از شرافت و حقوق حقه کارگران و کشاورزان می گویند اما فردا دسترنج شان را به غارت می برد تا به ماشین سرکوب رژیم تزریق  کنند ،امروز از شرافت کارگران سخن می گویند و فردا روز با افزایش قیمت مایحتاج زندگی، او را وادار می کنند تا ساعتها و حتی روزها در صفی تحت عنوان سبد کالا بایستد تا این بار شرافت و غرورش را بعد ازتحمل  سالها رنج و محنت برای چرخاندن چرخ اقتصاد مملکت به یغما برند چرا که برای او مهم نیست که غرور پدری زحمتکش با دستانی سراسر پینه بشکند ، کودکی گرسنه سر بالین گذارد یا پیرمرد و پیرزنی کارگر بعد از سالها کار و تلاش حتی از داشتن بیمه درمان محروم باشد وروزی در گوشه ای از خیابان و یا خرابه ای از فرط بیماری جان سپرد.     

روز جهانی کارگر را در حالی گرامی می داریم که هر روز شاهد تعطیلی کارگاهها و کارخانه ها و اخراج مستمر کارگران به بهانه های مختلف و به دنبال آن ورود زنان و کودکان به بازار کارهستیم  تا آنها هم سهمی در تامین معاش خانواده داشته باشند اما با دستمزدی نصف دستمزد مردان و عدم تخصیص حق عائله مندی برای زنان کارگر حتی زنان سرپرست خانواده یعنی استثمار و چپاول و غارت سرمایه های ملی توسط رژیم حاکم بر ایران.

آری کارگران جامعه ما سالهاست که  درد و فقر را با گوشت و پوست و استخوان خود لمس کرده اند می خواهند داستان رنج خود را برای دنیا بازگو کنند ولی آیا فریاد رسی هست ؟

در آستانه این روز یاد می کنیم از فعالین کارگر زندانی  همچون بهنام ابراهیم زاده ، شاهرخ زمانی ،رضا شهابی و ......که به جرم سخن گفتن از درد و رنج کارگران و دفاع از حقوق حقه آنها در اسارتگاههای رژیم در بند بسر می برند.

ما فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران روز جهانی کارگر را به تمامی کارگران و زحمتکشان  تبریک می گوییم.

www.hrdai.net

http://hrdai.blogspot.com

pejvakzendanyan@gmail.com

Tel.:0031620720193

طبق قوانین کپی رایت استفاده از گزارشات« فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران» فقط با ذکر منبع آن مجاز است