هیجده تیر دیگری در راه است و یادآور خاطراتی
دیگر از روزهای جنبش اعتراضی دانشجویان و زنان و مردان ایران.
یاوآور روزهایی که سکوت و خفقان چندین ساله بعد
از قتل عام زندانیان سیاسی در دهه 60 را در هم شکست و دگر بار شور و ندای رهایی و آزادی
را در رگها و صدای مردم ایران به جریان انداخت .روزهایی پر از غیرت و شهامت که
شجاعت در نگاه مردم موج می زد .
روزهایی که ترس
تمامیت رژیم ولی فقیه را فراگرفته بود که با وحشت ، تمامی چماقداران خود را در خیابانها
گسیل داشت تا فریادها و حرکت اعتراضی مردم را سرکوب کند. روزهایی که فریادهای حق
طلبی در کوی دانشگاه با چماق و دشنه لباس شخصی های رژیم به خاک و خون کشیده شد و
آنگاه که مردم به دادخواهی برخاستند سردمداران رژیم در کمال بی شرمی در مقابل ملت
ایستادند و گفتند عامل تمامی بازداشتها ، کشتارها و شکنجه ها نیروهای خود سر بوده
است!!!
اما مردم همیشه بیدار می دانستند و می دانند که آمر
اصلی تمامی بازداشتها ، شکنجه ها و کشتار دانشجویان کسی است که باز هم در قیام 88
به طور مستقیم از تریبون نماز جمعه دستور بازداشت و کشتارزنان و مردان آزاده را صادر کرد.
آری یادآور روزهایی که چهره ضحاکانی که شعار
فضای باز سیاسی و گفتگوی تمدنها را سر می دادند بیش از پیش برای مردم نمایان کرد
که آن لبخندها و شعارها سرابی بیش نیست . با شعار فضای باز سیاسی زنان و مردان آزاده
روانه شکنجه گاهها شدند و قفل سکوت بر
دهان ها زده شد.
18 تیر یادآور شهدای سرفرازی چون عزت ابراهیم
نژاد و قهرمانانی سربلند چون اکبر محمدی که در زیر شکنجه در سیاهچال رژیم به شهادت
رسید. یادآور روزهایی تلخ برای مادران و پدرانی که فرزندانشان را به اسارت بردند ،
شکنجه کردند و در بیدادگاهها به حکم سنگین
در سیاهچالهای رژیم محبوس کردند. یادآور بازداشت بدون بازگشت سعید زینالی و روزهایی پر از انتظار برای مادران و پدرانی که فرزندانشان را به جرم
حق خواهی بازداشت کردند و سالهاست به امید کوچکترین خبری از فرزندشان به انتظار
نشسته اند .خانم اکرم نقابی مادر سعید زینالی
درد بی بازگشت فرزندش را در کدام دادگاه بازگو کند که فریادرسی نیست و
دادگاه خود بیدادگاه است و دست تمامیت رژیم تا مرفق در کشتار مردان و زنان
آزاده به خون آغشته است درد خود را به که
گوید که به دادخواهی فرزند برخاست و خود نیز به بازداشت و شکنجه محکوم شد.
اگر چه رژیم سعی داشت شعله های قیام 18 تیر را
برای همیشه خاموش کند اما 18 تیر در فریادهای آزادیخواهانه زنان و مردان ایران زمین
در قیام 88 شعله ور شد و هر چند مورد خیانت مقامات سابق رژیم قرار گرفت اما زنان و
مردان آزادیخواه همچنان ایستاده اند و به پیش
می تازند چرا که خون ندا ها و ترانه ها ، سهراب ها و کیانوش ها و ده ها نفر دیگر هنوز بر
سنگفرش خیابانها نقش بسته است و در رگهای تمامی انسانهای آزاده این سرزمین جاری
است.
واحد دانشجویی فعالین حقوق بشرو دمکراسی در ایران
17 تیر
1391 برابر با 07 ژولای 2012
pejvak_zendanyan10@yahoo.com
pejvakzendanyan@gmail.com
Tel.:0031620720193
استفاده از گزارشهای فعالین
حقوق بشر و دمکراسی در ایران تنها با ذکر منبع مجاز است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر