20 سال از آن مرداد گرم و خونین می گذرد مردادی که هزاران زندانی سیاسی اسیر و بیدفاع پس از سالها اسارت و تحمل شکنجه در آشویستهای که در جای جای ایران به پا کرده بودند قتل عام شددند. خبر مرک آنها هر کوی و برزن ایران را فرا گرفته بود همه مات و مبهوت از ابعادگسترده کشتارها بودند. اما بر پا کنندگان طناب دار و جوخه های مرک به این هم قانع نبودند. کودکان،همسران، مادران و پدران که در سوگ از دست دادن جگر گوشهای خود بودند، و با جلادانی وقیح که تاریخ کمترنظیر آنها رابه خود دیده بود مواجه بودند که حتی پول گلوله ای که عزیانشان را با به آن خاک و خون کشانده بودند از آنها مطالبه می کردند. خانواده ها حتی نمی دانستند که عزیزانشان چگونه و کجا به خاک سپرده شده اند برگزاری مراسم و شرکت در آن تا به امروز جرم است. اما جهانی، که مدت زیادی نبود، که از جنایات هیتلری فاصله گرفته بود و نهادها و ارگانهای بین المللی و حقوق بشری آن بر پا شده بود آنگونه که می بایست واکنش نشان نداد. و با سکوت مرگبار خود جلادان را جری تر کردند اگر چه قتل عامهای سال 1367 را بصورت پنهانی انجام گرفت. سکوت آنروز جهان در مقابل آن جنایت ،نتیجه آن سکوت، امروز آنها طناب های دار که از خفا به میادین شهرها و بر صفحات تلویزیون ها، دار زدن های گروهی را به نمایش می گذارند و حتی کودکان قربانیان آن شده اند.
هر ساله خانواده ها برای گرامیداشت عزیزانشان در گورستان خاوران که بصورت تصادفی بر ملا شد، جمع می شوند ویاد آن گلگون کفنان و جاودانه ها را گرامی می دارند. ولی مامورین وزارت اطلاعات تمام تلاش و کوشش خود را بکار می برند تا از برگزاری این مراسم که سندی گویا از جنایات آنان است جلوگیری نمایند.روزها قبل از برگزاری مراسم موجی از تهدیدات تلفنی احضارها و دستگیری آغاز میشه و روز برگزاری مراسم با ایجاد موانع،یورش بردن به شرکت کنندگان،ضبط دوربینها و تلفن های همراه ،ضرب و شتم و دستگیری ادامه می یابد،وروزهای بعد از مراسم بازجویان وزارت اطلاعات بخصوص فردی با نام مستعار رحمتی با یورش به منزل و دستگیریهای گسترده به پایان می رسد.
سال گذشته در جریان نوزدهمین سالگرد گرامیداشت قتل عامها تعداد زیادی از اعضای خانواده های قربانیان دستگیر و روانه زندان شدند از جمله آنها آقای علی صارمی،محمد علی منصوری،میثاق یزدان نژاد،ناصر سوداگری و محسن نادری ،خانم الهام یعقوبی و خانم طاهره پور رستم که بعضی از آنها بیش از 2 نفر از اعضای خانواده خود را در جریان قتل عام ها از دست داده اند. بجزء خانم یعقوبی و پور رستم اکثر آنها در حال حاضر بلاتکلیف در زندان اوین بسر می برند.
و امروز که در آستانه بیستمین سالگرد آن جنایت علیه بشریت هستیم 3 بازمانده و شاهدان این جنایت در زندان گوهردشت کرج زندانی می باشند و باز هم با احکام سنگین و غیر انسانی توسط یکی از مجریان آن کشتار مقیسه معروف به ناصریان محکوم شده اند. آقای شیر محمد رضائی 10 سال در زندان بسر برد و بعد از کشتارهای 67 آزاد گردید ولی برادر ایشان در جریان کشتارهای 67 جان باخت.آقای حمید بنازاده و اصغر بنازاده که سالها در اسارت بودند به حکم ناصرین دوباره روانه زندان شدند.
در بیستمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی سال 67 عفو بین الملل طی بیانیه ای که در آن یادآوری می کند:
كسانی كه مسئول این كشتار بوده‌اند - كه یكی از بدترین تعدیات ارتكابی در ایران بشمار می‌رود - باید تحت تعقیب قرار بگیرند و در دادگاهی كه قانونی و عادی تشکیل شود، با رعايت همه تضمین‌های رویه‌ای لازم، بر اساس استانداردهای بین‌المللی دادرسی‌های عادلانه محاكمه شوند. این افراد در صورتی كه مجرم شناخته شوند باید به نحوی متناسب با خصوصیت بسیار سنگین این جنایات، ولی بدون حكم اعدام یا كیفرهای بدنی، مجازات شوند.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،ضمن گرامیداشت یاد و خاطره زندانیان سیاسی که در قتل عام 1367 جانباختن، از مراجع بین المللی خواستار دستگیری ،محاکمه و مجازات آمرین و عاملین که در حال حاضر در مناسب بالای حکومتی قرار دارند می باشد.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
6 شهریور 1387 برابر با 27 اگوست 2008
http://pejvakzendanyan.blogfa.com
tel. : 0031620720193
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر