بیانیه زندانی سیاسی ارژنگ داودی به مناسبت ۱۶ آذر روز دانشجو

 

بیانیه زندانی سیاسی ارژنگ داودی  به مناسبت روز دانشجو ۱۶ آذر جهت  اطلاع عموم و انتشار در رسانه ها در اختیار « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران » قرار داده شده است . متن بیانیه به قرار زیر می باشد:

با یاد خدا

ایرانیان جهان متحد شویم

۱۶ آذر ۱۳۳۲ را همواره گرامی میداریم

با درود به تمامی جان نثاران و جان نثارکردگان راه آزادی بشر

با سلام به تمامی انسانهای آزادیخواه، دموکرات منش و نیک اندیش جهان

و تجدید پیمان با تمامی جمهوریخواهان دمکرات و سکولار ایرانی ،

نیک اندیشانی که پای در زنجیر

با اهنگ طبل خونشان

 حقوق تاریخی انسان را

طلب می کنند

حواریون جهانگیر آزادی بشریت اند

هم میهنان،

 فرزندان دلاور ایران زمین ،

 جوانان ایرانی،

 ایرانیان دانشجو در سراسر گیتی

در دنیای مدرن بویژه در عصر ارتباطات و دنیای اینترنت، قدرت مطلقه و دایمی بالذاته کریه می نماید. اصولا حتی اگر قدرت نسبی و موقت هم نشأت گرفته از خواست و اعتماد مردم نبوده و متبلور از  آزادی ، دموکراسی، عدالت و در یک کلام  مردم دوستی نباشد، مانند خوره به جان اصحاب قدرت و اهالی جامعه افتاده و هر دو طرف را به سرنوشتی نامعلوم و ناخواسته گرفتار می نماید.

فدا شدن جان انسانها برای اهداف دیگرانی که خود نه تنها حاضر به جانفشانی نیستند بلکه آزمندانه مترصد بهره برداری از غنایم !؟ احتمالی هستند ، حکایت قصه پر آب چشمی ست که در کشور ما سری به درازنای تاریخ فرهنگ و تمدن ایرانی دارد.

 فجایعی که پس از انقلاب ۵۷ به وقوع پیوست ، باری دیگر ما را به ان حقیقت مبرهن رهنمون شد کخ تنها در یک جامعه باز و چند صدایه است که می توانیم بنیان های نظریه انسان اجتماعی و جامعه مدنی را استقرار و گسترش داده ، همراه با بازتعریف جایگاه شایسته خود در دنیا ، مسئولیت های ملی و جهانی مربوطه را پذیرا شده و به نحوی شایسته جامه عمل بپوشانیم.

سردمداران مطلق اندیش وژیم حاکم که تا قبل از نشستن بر اریکه قدرت، خاتمه دادن به بی عدالتی ها و پایان بخشیدن به ابعاد گوناگون استضعاف را موعظه می کردند ، در ۳۶ سال گذشته به وضوح نشان داده اند که برای تثبیت موقعیت غاصبانه، تحکیم قدرت پوشالی و حفظ ثروت های نجومی بادآورده  از دست یازی به سرنیزه و اعمال هر گونه خشونت عریان هیچ ابایی ندارند.

 سرکردگان رژیم جعلی فقیه، به موازات دهن کجی های مستمر با جهانیان و ضدیت مرتجعانه با فرایند پربرکت جهانی شدن، در عرصه داخلی هم برای تداوم قدرت مطلقه خود به قلب معنای امید، تغییر آرمانهای ملی انقلاب ۵۷ و نیز تقلیل ناجوانمردانه مطالبات مردم بپاخاسته ایران به برگزاری ریاکارانه شعائر صرف مذهبی، حتی دین ، فرهنگ و هنر مردم را در خدمت توجیه ناکامی های پی درپی خود گرفته و به تأسی از تمام مستبدان تاریخ معاصر همچون صدام حسین، معمر قذافی و ... اندک فریادی از اعتراض را نیز با مشت آهنین چنان در نطفه خفه کرده و می کنند که چنگیزیان تاریخ را رو سفید کرده اند ؟!

دو جناح این رژیم قرون وسطایی نه تنها در پنهان کاری حقایق و پنهان سازی فجایع بعد از انقلاب، همواره با هم همداستان بوده اند بلکه در مقام توجیه انحرافات اساسی و تطهیر جنایات سازمان یافته، سعی در ربودن گوی سبقت از یکدیگر داشته اند. اهالی این دستگاه ستمباره که در قرن با شکوه بیست و یکم، هنوز هم رفتارشان تداعی گر دوران انکیزاسیون روحانیت سیاسی زده مسیحی در عصر سیاه تفتیش عقاید است، به جای ترویج نوعدوستی، انسانیت را لگدمال کردند. تمدن ، اخلاق و هنر اصیل  را به سخره گرفته و با قیافه ای حق به جانب به بهانه برقرار نمودن آرمانهای نخ نما شده ای که هرگز برآورده نشدند، آزادی ها را به یغما بردند، منافع ملی را برباد دادند و استقلال را از کف بنهادند، اما سوگمندانه حتی توان آن را نداشتند که حداقلی از پیشرفتهای رایج در دنیای جهانی شده امروز را ـ نه در مقام قیاس با دنیای پیشرفته که در مقایسه با همسایگان عقب مانده تر ما در دوران ستمشاهی !؟ـ برای ایرانیان بپاخاسته به ارمغان بیاورند.

هم میهنان،

اعتراضات گسترده بعد از انتخابات جعلی ۸۸ و تحرکات پراکنده بعدی به نوعی دنباله از جان گذشتگی های سه دهه اخیر ایرانیان برای نیل به آزادی و در راستای استیفای حقوق حقه انسانی و شهروندی بوده است. مجموعه این اعتراضات و تحرکات که از یکسو بیانگر آمادگی جمعی ایرانیان برای به ثمر رساندن یک مبارزه سراسری اصیل بوده و از دیگرسو نشان از استمرار نوعی رفتار مدنی و مسالمت آمیز برای رسیدن به مطالبات دیرپای اقشار و طبقات گوناگون اجتماعی اعم از کارگران ، زنان، فرهنگیان و دانشجویان و ... دارد، در واقع می تواند و بایستی به عنوان درآمدی بر ورود قاطعانه به پیش ـ مرحله تدارک رسمی برای آغاز دوران تازه ای در فرایند حیات اجتماعی ما به شمار آید. زیرا که این اعتراضات و تحرکات هر روز پربارتر از روز پیش گردیده و بدون تردید تا دستیابی کامل به آرمان ۲۰۰ ساله جنبش آزادیخواهی نیز ادامه خواهد یافت.

امروز همه ایرانیان که صرفنظر از ویژگی های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اعتقادی به طرز منسجم در کنار هم قرار گرفته و به شکلی مشهود در برابر رژیم منسوخ فقیه ایستاده اند و در تمامی زمینه ها از خود حس همدلی و همبستگی بسیار عمیقی بروز می دهند.

 این حقیقت به نوبه خود نشان می دهد که خرد همگانی ایرانیان تحولات بی سابقه ای را از سر می گذراند. علاوه بر این تحرکات گسترده صنفی، ملی و سراسری که اقشار مختلف و طبقات گوناگون جامعه ایرانی را در خود جای داده به وضوح ، تمام فاکتورهای ضروری برای تبدیل و تحول به یک جنبش فراگیر اجتماعی را به همراه دارد. به همین خاطر، امید به احقاق حقوق معطل مانده از دوران انقلاب مشروطه ، در دل همگان چند چندان شده و نیل قطعی به مجموع خواست ها و ناخواست های تلنبار شده بعد از انقلاب ۵۷ را نوید می دهد.

در این مرحله اما بدون کمترین تعارف و رودربایستی به استحضار هم میهنان می رسانم که متاسفانه در مبارزات جاری، جای خالی فداکاری های مرسوم جنبش دانشجویی و فعالیت های موثر دانشجویان سراسر کشور به روشنی آفتاب نیمروز مشاهده می گردد؟ ! بدیهی است که این غیبت غیر قابل توجیه به نوبه خود می تواند خطر هر چه بیشتر به خشونت کشیده شدن مبارزات اصیل و مسالمت آمیز ما را در پی داشته و مآلا کار را به رویارویی مسلحانه با استبداد تا بن دندان مسلح حاکم بکشاند.

پر واضح است که بویژه در دوران معاصر و در تمام جوامع بپاخاسته بشری، همواره موتور محرکه جنبش های اصیل اجتماعی، دانشجویان بوده اند. اینک نیز که مثل همیشه تاریخ ، تنها راه حل انواع بحران های موجود در کشور ، همراهی و همسویی هر چه بیشتر کلیه مبارزان سیاسی ، فعالان اجتماعی و کنشگران فرهنگی با مردم به ویژه با زحمتکشان جامعه است تا تلاش های جانفرسای پیشگامان برای کنار زدن دستگاه فرتوت حاکم به منظور اجرایی شدن پیش شرطهای لازم در مسیربرگزاری رفراندوم تعیین نوع نظام آینده کشور به ثمر بنشیند، نبایستی جای خالی دانشجویان به مثابه پیشتازان بالقوه تغییرات اجتماعی، بیش از این احساس شود.

جوانان و دانشجویان،

عزیزان تاریخ اینده ایران زمین،

اینک ضمن گرامیداشت شصت و یکمین سالگشت ۱۶ اذر ۳۲ که به حق نقطه عطفی در تاریخ آزادی خواهی، دموکراسی پذیری و عدالت طلبی جنبش دانشجویی کشور به حساب می اید و تمامی دانشجویان میهندوست و مردم گرا نیز نسبت به آن تعهد آرمانی و تعلق خاطر دارند و همراه با تجدید پیمان ناگسستنی خود با آرمانهای معطل مانده جنبش ۲۰۰ ساله آزادیخواهی ایرانیان، از درون سیاهچالهای قرون وسطایی رژیم منحط فقیه، دستان امیدوار خود را به سوی یکایک هم میهنان به ویژه جوانان و بالاخص دانشجویان دراز نموده  ، اطمینان می دهم که آینده از آن ماست اگر که با هم باشیم.

بدون کمترین تردید ، یزدان پاک به تلاش های هماهنگ ما آنقدر فراوانی و آنقدر فزونی خواهد بخشید که بتوانیم از خودمون و از آب و خاک آریایی مون به خوبی نگهداری کنیم.

همه توتو دوست دارم

همه تونو می بوسم

و برای ساختن یک ایران آزاد ، یک ایران آباد، یک ایران دموکرات، یک ایران سرشار از عشق و داد ، روی همتون ، روی یکایک تون حساب می کنم.

شاد زیوی و دیر زیوی همگان را آرزومندم .

زنده باد ایرانی

پاینده باد ایران

در اهتزاز باد پرچک سه رنگ اهورایی

ارژنگ داودی

معلم ، شاعر ، نویسنده

زندانی سیاسی

زندان رجایی شهر

۱۲ آذر۹۳

www.hrdai.net

http://hrdai.blogspot.com

pejvakzendanyan@gmail.com

Tel.:0031620720193

طبق قوانین کپی رایت استفاده از گزارشات « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران » فقط با ذکر منبع آن مجاز است