فراخوان زندانی سیاسی ارژنگ داودی از همگان برای حضور
معنادار در همایش « همه برای آزادی » در پاریس. این فراخوان جهت انتشار در رسانه ها
در اختیار « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران» قرار داده شده است . متن فراخوان
به قرار زیر است.
با یاد خدا
و به نام نامی
ایرانیان
با درود به تمامی جان
نثاران راه آزادی بشر
و سلام به تمام
انسانهای آزادی خواه ، دمکرات منش و نیک اندیش جهان
به غیاب ما منگر
به طنین آوایی گوش
فرا دار
که ترنم اندیشناک
آزادی را به ارمغان می آرد
تا در بهار جهانی شدن
به تماشای نوروز
میهنی آباد بر خیزیم
آزادیخواهان جهان
ایرانیان پراکنده در
سراسر گیتی
تداوم حیات ناپاک
دستگاه های استبداد در دنیای جهانی شده امروز به طرزی غم انگیز از وجود کم کاری های
غیر قابل بخشایش در میان آزاد اندیشان
جهان بویژه مبارزان آزادیخواه در قلمرو استبداد حکایت دارد.
رژیم مردم کش ملایان
که هرگز از ریختن خون انسانهای بیگناه شرم و ابا نداشته و از بدو شکل گیری به
منظور حفظ موجودیت ننگین و پیشبرد
مقاصد مالیخولیایی اش در جای جای کره زمین به آدم کشی های بی سبب روی آورده و در طول این مدت، غرقه در پنداره
های مرتجعانه خویش نه تنها کمترین درایت فکری برای همراهی با فرایند پر موهبت
جهانی شدن بروز نداده بلکه آشکارا ثابت نموده که عمدا یا سهوا از تشخیص منافع ملی
ایرانیان عاجز و در تامین آن قاصر است.
سالهاست که در نتیجه
جان شیفتگی های پوچ و دل مشفولیهای عبث غاصبان بی وطن انقلاب ۵۷ حجم تحرکات کینه
ورزانه و خیانت بار آنان به مرحله ای خانمان برانداز رسیده به طوری که دیگر هرگونه دفاع از این نظام
جعلی نه تنها در تعارض با روند آزادی خواهی ایرانیان و بر خلاف مسیر استقلال کشور
است که حتی با ابتدایی ترین آرمانهای میهن دوستانه نیز مغایرت تمام دارد.
مشکلاتی که دستگاه
پوسیده حاکم بر تهران با جامعه جهانی بویژه دو حامی بزرگ خود یعنی کشورهای چین و
روس دارد به وضوح می رساند که این رژیم فاشیستی در ذات خود غیر قابل اصلاح و غیر
قابل تحمل بوده و بنابر سرشت ضدبشری اش نمی تواند به هیچیک از اصول و فروع اخلاق
انسانی و حقوق آدمی پایبند باشد.
نگاهی گذرا به فراز و
نشیب های فراوان در سوابق ارتباطی رژیم مستاصل فقیه با کشورهای بزرگ غربی از
فراخواندن سفرا گرفته تا بسته شدن سفارتها، هر یک به نوبه خود نه تنها درس عبرت کوبنده ای است برای آن دسته
از سیاستمدارانی که به تغییر رفتار این مرتجعان بربر منش امید بسته و خوش خیالانه
به ایجاد تدریجی رابطه پایدار آنان با جامعه جهانی دل خوش کرده اند بلکه به صراحت
نشانگر این حقیقت نیز هست که ایجاد رابطه پایدار در شرایط استقرار این حاکمیت
ستمگر که مزورانه پشت اعتقادات دینی مردم سنگر گرفته غیر ممکن خواهد بود.
شارلاتانیزم حاکم در
۳۵ سال گذشته با ایجاد و تشدید جو هیستریک در داخل کشور و دامن زدن به آتش نفرت در
اقصی نقاط گیتی، از یک سو جامعه جهانی را بر علیه ایران و ایرانی شورانیده و از سوی دیگر با ندانم کاری های بی پایان ،
میهن اهورایی را به ورطه نیستی و نومیدی
پرتاب نموده است. با این همه در سایه یک
دمکراسی ناب و فراگیر که از حقوق اولیه و
مسلم ما ایرانیان در قرن با شکوه بیست و یکم است ، رسیدن به ایرانی آزاد و آباد ،
بیش از پیش ممکن می نماید.
هم میهنان
به رغم خطراتی که در
معرض شان هستیم ، امید به فرارسیدن بهار آزادی ،امید موجهی است . از آنجا که در
جای جای پیکره تاریخ به کرات تجربه شده که تحت سیطره استبداد ، حق همواره گرفتنی
بوده نه دادنی. بر یکایک ماست که برای به پیروزی رساندن انقلاب دموکراتیک ایرانیان با دل و جان، چنان کوشا باشیم که سال
۹۳ هم پایانی گردد بر نقض گسترده حقوق انسانی و آزادی های مدنی و هم سرآغازی باشد
بر نهادینه سازی اهداف آزادی خواهانه و عدالت طلبانه مبارزان و جان نثاران راه
آزادی میهن بویژه در یکصد و دو سال گذشته.
بدین منظور بویژه در
مرحله حساس جاری ، برای تهاجمی شدن جنبش ۲۰۰ ساله آزادی خواهی، جامعه ایرانی نیاز
به رسیدن به نوعی تفاهم اصولی و همه جانبه
دارد تا با معرفی نوعی جمهوری ایرانی که همه ما را به حساب بیاورد و حقوق همه ما
را تضمین نماید، باری دیگر دست در دست هم بپاخیزیم و یکبار برای همیشه حقوق حقه
خود را محقق سازیم. در این راه کاستن از تعصبات نابجای ملی و تقویت هر چه بیشتر
گرایشات جهانی از التزامات اولیه برای دنیای امروز است.
با ابراز صمیمانه
ترین احترامات قلبی نسبت به تمامی اعضای
سازمان ملل، از درون سیاهچال های تبعیدگاه مخوف بندرعباس، دستان امیدوار خود را
دراز می کنم به سوی تمامی آزادیخواهان جهان بویژه آزادی خواهان ایرانی در هر جای
این کره خاکی که باشند و خالصانه از همگان می خواهم تا در صورت امکان با حضور
معنادار در همایش موسوم به « همه برای آزادی » انزجار خود از استبداد مطلقه حاکم
بر میهن اهورایی را هر چه رساتر فریاد کنند.
هم میهنان
برای زدودن زنگارها و
گسستن زنجیرها به نیت رهایی انسان ایرانی تا بدین جا راه درازی آمده ایم. راهی
پرخون، راهی پرتلاطم و رنجبار. اما اینک از «برای آزادی » در پاریس تا « پایگاه
آزادی» در بغداد و تا خون آزادی در « میدان آزادی » تهران راه زیادی نیست.
ایرانیان پراکنده در
سراسر گیتی
برای رهایی از یوغ
ستمکاران ، ضرورت دارد هر چه فشرده تر در کنار هم قرار گیریم و در برابر حاملان
جهل و عاملان ستم ، جانانه بایستیم.
زنده باد ایرانی
زنده باد ایران
دیرزیوی و شاد زیوی
همگان را از خداوند بزرگ خواستارم
ارژنگ داودی
معلم، شاعر ، نویسنده
زندانی سیاسی در
تبعید زندان بندرعباس
خرداد ۱۳۹۳
www.hrdai.net
Tel.:0031620720193
طبق
قوانین کپی رایت استفاده از گزارشات« فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران» فقط با
ذکر منبع آن مجاز است
