فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران

۱۳۹۱ اسفند ۲۸, دوشنبه

زندانی سیاسی تبعیدی ارژنگ داودی طی دست نوشته ای چگونگی ربودن حداقل وسایل شخصی اش در زندان توسط زندانبانان ولی فقیه آخوند علی خامنه ای تشریح نموده است و جهت ارسال به سازمانهای حقوق بشری و رسانه ها در اختیار «فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران» قرار داده شده است.

متن دست نوشه به قرار زیر می باشد:

با یاد خدا

برای شیخ علی خامنه ای

واعظ شهر که بعضی ملکش می دانند

حرف ما نیز همین است که او آدم نیست

در تاریخ ۷ تیر۹۱ در اوج گرمای تابستان از زندان رجایی شهر به زندان اوین منتقل شدم . پس از تحمل ۱۳۷ روز سلول انفرادی در بند مخوف ۲۰۹ در تاریخ ۲۰ آبان۹۱ ساعت ۳ بامداد در سرمای صبحگاهی تهران در حالیکه همان لباس تابستانی را بر تن و یک جفت دمپایی پلاستیکی به پا داشتم ، از طریق فرودگاه مهرآباد به زندان بندرعباس منتقل و در حقیقت برای دومین بار به زندان مرکزی بندرعباس یا به عبارت دقیق تر به زندان باستیل خاورمیانه تبعید شدم.

به محض نزدیک شدن به فرودگاه و پی بردن به موضوع انتقال ، نسبت به همراه نیاوردن وسایل شخصی ام که در زندان رجایی شهر هستند، اعتراض نمودم. یکی از مأموران وزارت اطلاعات که تا فرودگاه بندرعباس مرا همراهی کرد با تأکید که : «ما موظفیم که وسایل زندانی را به او بدهیم» و دقایقی بعد، قبل از ورود به ساختمان شماره ۲ فرودگاه مهرآباد ، پس از یک تماس تلفنی به من نزدیک شد و اضافه کرد که : «هماهنگ شده و همه وسایل را ظرف دو سه روز به شما می رسانند» .اینک بیش از ۴ ماه از آن تاریخ گذشته است . با وجودیکه به شب عید ۹۲ نزدیک می شویم ولی تاکنون از ارسال وسایل مذکور سرباز زده اند . نظر به اینکه در زندانهای رژیم گدازادگان حاکم ، هیچ چیز به زندانی داده نمی شود و تمام وسایل مورد نیاز یا از طریق فروشگاههای زندان به قیمت سرسام آور خریداری می شود یا خانواده زندانی برایش تهیه می کنند ، هر آنچه دارم وسایل شخصی تلقی می شود .

بدینوسیله از تبعیدگاه مخوف بندرعباس همراه با ابراز نارضایتی قلبی و از سر ناچاری اعلام می دارم که وسایل شخصی ام که بعضا ارزشمند هستند به عنوان هدیه نوروزی به شیخ علی گدا خامنه ای داده شود تا از محل فروش آن بتواند برای اموات خود از جمله پدرش خیرات کند !؟

وما همچنان سروانه ایستاده ایم

در سرزمینی که قاضیان

انسانیت را محکوم می کنند

و سرداران

نمایش قدرت را زبان بریدن می پندارند

گزمگان

شمشیر بر گردن محکوم می کوبند

و رهبرشان

جاش می خاید و زنجیر می بافد

ارژنگ داودی

معلم ، شاعر و نویسنده و زندانی سیاسی در تبعید بندرعباس

اسفند ۱۳۹۱