اینجانب الیاس قلندر زهی فرزند خداداد، ۲۱ ساله ، متاهل سرپرست خانواده دارای یک فرزند هستم. و در تاریخ ۱۶ دی ۱۳۹۳ در شهرستان سراوان روستای ... که برای پیدا کردن خانه ای اجاره ای برای دوستم حسن دهواری با خانواده رفته بودیم که بدست ماموران وزارت اطلاعات دستگیر شدیم. به اتهام همکاری با گروهای مخالف رژیم ایران ما را بردند اطلاعات سراوان و ما را داخل یک سلول تاریک انداختند و شب ساعت ۱ با لگد و مشت با شلاق ما را شکنجه می کردند و در مورد عموهایم پرس و جو می کردند که چهارتای عموهایم فعال سیاسی می باشند.
و بعد از چند ساعت ما را انتقال دادند به اطلاعات زاهدان که در اطلاعات زاهدان روی تخت شکنجه های جسمی... و تهدید به تجاوز جنسی، …تهدید به تخت معجزه و زدن شلاق و کابل کف پاها و بستن کلاه برقی روی سرم و شوک زدن و تهدید به دریل کردن دست و پاها و کشیدن ناخنهای پاها تا اینکه زیر شکنجه ها طاقت نیاوردم هر چه آنها از قبل نوشته بودند من انگشت زدم.
بعد از ۶۰ روز برای اولین بار تماس تلفنی دادند که خبر زنده بودنم به خانواده ام بدهم. به مدت ۹۱ روز در یک سلول تاریک بودم و دم در شبها رادیو با صدای بلند روشن می کردند ... که صدایش شبها خواب بجای خودش تا مغز آدم سوت می کشید و بعد از ۹۱ روز ما را بردند داخل یک سلول عمومی و گفتند تا عموهایت نیایند و خودشان را تسلیم نکنند تو پیش ما گروگان هستی و بعد از چند روز ما را بردند ملاقات خانواده ام جلوی خانواده ام از من فیلم گرفتند و گفتند همان اعترافها را تکرار کن من از ترس بی احترامی خانواده ام همان حرفهای کذب را تکرار کردم.
و بعد از ۷ ماه ما را انتقال دادند زندان مرکزی زاهدان و بعد از ۱ سال و ۴ ماه ما را بردند دادگاه انقلاب شعبه ۶ بازپرسی پیش شاه محمدی و بعد از مدتی در تاریخ ۱۳-۹ -۹۵ ما را به دادگاه آخر پیش قاضی محمد مرزیه دادگاه انقلاب شعبه دوم بردند ما همه اتهامها را رد کردیم و بعد از یک هفته به ما حکم اعدام دادند به خاطر اینکه عموهایم و برادر همراهم فعال سیاسی هستند . چونکه آنها را زیر فشار بگذارند ما را به عنوان گروگان توی زندان نگهداشتند . و ما از این رای دادگاه اعتراض کردیم. پرونده ما رفته تهران دیوان عالی کشور ما نه وکیل داریم و نه واسطه .
از شما مقامات عالی حقوق بشر و سازمان ملل خواستاریم که از پرونده ما رسیدگی شود.
با تشکر فراون و زیاد
الیاس قلندر زهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر