فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران: وضعیت حقوق بشر در زندان ها تغییر نکرده ! چرا؟ ( زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج)

بیانیه زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج خطاب به دبیر کل سازمان ملل متحد ،نهادهای حقوق بشری و کشورهای عضو جامعه ملل جهت ارسال به کشورها،دبیر کل و نهادهای حقوق بشری و اطلاع عموم در اختیار « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران» قرار داده شده است . متن بیانیه به قرار زیر می باشد:

به طور متوسط هر کدام از ما زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج بیش از یکسال را در زندان بوده ایم ، پیش از این معترض بوده ایم که چرا از همان شرایط و امکاناتی که زندانیان عادی برخوردار هستند از قبیل امکان تلفن، مرخصی، تسهیلات پزشکی ـ دارویی و امکانات دیگر زندان محروم هستیم ( که علت آن هم نفس اعتراض به شرایط و اطلاع رسانی راجع به وضعیت زندان بود ) حال اوضاع به گونه ای شده که حتی همان حداقل شرایط را هم از ما گرفته اند و حتی با وجود تغییر مدیریت و قول و قرارها ، بهبودی حاصل نشده است الی اینکه حال، حتی از هوایی برای تنفس هم محروم شده ایم و بند سیاسی را تبدیل به قفس آهنی کرده اند و با بستن کوچکترین منافذ ورود هوا، تنها مدخل ورود هوا بعد از چند مرحله را تبدیل به محل جمع آوری زباله های بند، آلوده و ناسالم کرده اند.

بعد از مصادره و به یغما بردن حداقل امکانات زندگی مثل ظرف و ظروف و ... به خاطر کینه توزی های سازمان زندان ها و (شخص محمد مردانی رئیس زندان) نه تنها هیچ چیز به زندانیان بازگردانده نشده و شکایت ها هم گوش شنوایی پیدا نکرد، حال زندانیان را وادار می کنند که با گرفتن چند قلم جنس و لباس مکتوبا اعلام کنند که وسایلمان پس داده شده و دیگر شکایتی نداریم و متاسفانه هیچ وکیلی هم تاکنون حاضر به پیگیری این مسئله نشده است (بخاطر تهدید قوه قضاییه و سازمان زندانها ). کتاب و روزنامه کماکان ممنوع است و به ازای هر شصت نفر یک تلویزیون ، امکانات برگشتی معرفی شده است آن هم وسط راهرو محل تردد که محل اسکان تعدادی دیگر از زندانیان هم هست که هم بدلیل کمبود جا و هم اعتراض به وضعیت بند، در کف راهروی بند ساکن شده اند. با تنها دو پتو و یک متکا به ردیف در راهروی بند می خوابند ، مینشینند و غذا می خورند چون جای دیگری نیست. حتی ظرف غذای آنها هم پس داده نشده و لباس ها هم به آنها برگردانده نشده است.

این روش قوه قضاییه و سازمان زندانهاست برای به ستوه آوردن زندانیان سیاسی. کماکان هیچ زندانی سیاسی از امکان داشتن وکیل مورد نظر، مطلع شدن از محتوای پرونده و حتی دانستن تاریخ دادگاه و اینکه در نقل و انتقالات به کجا می برند، محرومند. هیچ زندانی موقع فراخوانده شده از مرجع فراخوانده علت و چگونگی ...، به هیچ وجه مطلع نمی شود در حالیکه این حداقل حقوق یک متهم است.

با این مقدمه مختصر است که ما زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج از همه نهادهای حقوق بشری و به ویژه از همه دولت های دموکراتیک جامعه ملل و دبیر کل ملل متحد می خواهیم که رعایت موازین حقوق بشری و حداقل حقوق و کرامت انسانی را شرط روابط و مناسبات خود با این حکومت قرار دهند.

طبعا حکومتی که هیچ حق و حقوق و امکانی برای مطالبه آن حتی برای شهروندان خود قائل نیست، بعید است که حقوق جامعه بین الملل را به رسمیت شناسد.

حکومتی که به خاطر قتل عام های زندانیان در سال ۶۷ هیچ گاه مورد مواخذه جدی قرار نگرفته ، بعید است که از موج اعدام های فعلی و فشار بر زندانیان سیاسی هم دست بردارد.

از حکومتی که جان انسان ها (شمار اعدام شهروندانش) اساسا دغدغه خاطرش نیست و به عنوان ارعاب آنها بکار می برد، نباید انتظار داشت که تنها با مذاکره و بدون هیچ اهرم فشار جدی به رعایت اعلامیه جهانی حقوق بشر تن دهد( و یا دیگر تعهدات بین المللی) این انتظار و توقع مثل کار ارشادی و توضیحی برای گرگ و انتظار تاثیرگذاری و ترتیب اثر او در دریدن گوسفندان است.

لذا مجددا از همه نهادهای حقوق بشری و و کشورهای عضو جامعه ملل و دبیر کل ملل متحد می خواهیم که شرط رعایت حقوق بشر را در مراودات تجاری و دیپلماتیک با این رژیم مطلقا جدی و حیاتی تلقی گردد.

تقدیم;

زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج

۱۷ مهر ۱۳۹۶

گزارش به سازمانهاي زير ارسال گرديد:

دبیر کل سازمان ملل متحد

كميسرعالى حقوق بشر سازمان ملل متحد

گزارشگر ويژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران

سازمان عفو بين الملل

telegram me/hrdai

www.hrdai.net

http://hrdai.blogspot.com

pejvakzendanyan@gmail.com