فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران

Tel.:0031620720193

طبق قوانين كپي رايت استفاده از گزارشات فعالين حقوق بشر و دمكراسى در ايران در صورت ذکر منبع بلامانع می باشد

۱۳۹۶ آبان ۲, سه‌شنبه

از مطالبات هموطنان خیابان نشین و متحصن خود حمایت می کنیم(زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج)

بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج که در همبستگی با هموطنان غارت شده در سراسر ایران توسط رژیم ولی فقیه آخوند علی خامنه ای خود را «راهرو نشینان زندان گوهردشت» می نامند و علیرغم فشار و اذیت و آزارهای سیستماتیک توسط بازجویان اطلاعات سپاه پاسداران ولی فقیه اقدام به حرکتهای اعتراضی در زندان نموده اند .آنها در این بیانیه حرکت اعتراضی خویش را تشریح کرده اند . این بیانیه جهت اطلاع هموطنان غارت شده و مردم ایران در اختیار فعالین حقوق بشر و دمکراسی درایران قرار داده شده است . متن بیانیه به قرار زیر است:

راهرو نشینی در زندان

از کارتن خوابی بسیار شنیده بودیم که گورخوابی هم بر ان افزوده شد .امروز هم انبوهی از هموطنانمان خانه و خانواده را رها و در خیابان ها تحصن کرده اند. ما گمان می کردیم که این بلایی است که تنها بر سر هموطنانمان در بیرون زندان نازل می شود، سرنوشتی برای هموطنانی است که حداقل سرمایه را در زندگی و یا شندرغازی در حساب بانکی داشته باشند که بشود توسط بانک مرکزی و رئیس بانک مرکزی به یغما برود...! و در این نگرانی بودیم که برای کمک به آنها و یا یک همدردی ساده با ایشان چه می توانیم بکنیم......!؟

غافل از اینکه در این مملکت برای غارت و چپاول شدن نیازی نیست که حتی هیچ آهی در بساط داشته باشی .چرا که در این مملکت «گل و بلبل » حتی زندانیان در زندان را هم می توان غارت و چپاول کرد ...که در این الگوی بی مثال مردم سالاری «جایی که جملگی مردم داد خواهند و هیچ دادرسی در کار نیست» فریاد هیچ کس به جایی نمی رسد ...چرا که همه رئیس و روسایی که قرار است حافظ امنیت و اموال مردم باشند تماما شریک دزدند و رفیق قافله. رئیس بانک مرکزی و یا رئیس زندان هم فرقی نمی کنند همه «سیف اند» ، برگردن مردم.

خلاصه به دنبال راهی برای همدردی با هموطنان غارت شده مان می گشتیم *حرامیان معاصر* خودمان در زندان را هم مورد غارت و چپاول قرار دادند و از اولیه ترین حقوق انسانیمان محروم کردند ....به همین خاطر ما هم در زندان با همان الگوی هموطنان غارت شده و محروم از حقوق اجتماعی به «راهرونشین» در زندان روی آورده ایم ..... و این راهرونشینی هم در اعتراض به چپاول و غارت و مصادره شدن پول و هم موجودیمان در زندان بود و هم در اعتراض به محروم شدن از اولیه ترین حقوق انسانی مان ....به گونه ای که حتی شکایت ما را هم تحویل نمی گیرند و حق مطالب حقمان را هم از ما سلب کرده اند« احتمالا چون در زندان هستیم» ..

با همه اینها گویا تفاوت خیابان نشینی ها و راهرونشینی ها در شرایطی که هیچ حقی برای هیچ شهروند ایرانی باقی نمانده و هیچ مرجعی برای تظلم خواهی وجود ندارد. گویای شرایطی جدید است و امروزی ترین شکل مقاومت در برابر ستم و تعدی و تجاوز...آنگاه که هیچ راه قانونی وجود ندارد ، این آخرین روش باقیمانده برای هر شهروند ایرانی است در مطالبه حقوق به یغما رفته خود ..

هم از اینروست که ما راهرونشینان زندان گوهردشت کرج هم از مطالبات هموطنان خیابان نشین و متحصن خود حمایت می کنیم و اینکه در راهروی زندان هم به این هموطنان حق طلبمان افتخار می کنیم .

جمعی از راهرونشینان زندان گوهردشت

*حرامیان: راهزنان قدیم را حرامی می گفتند

جمعی از راهرونشینان زندان گوهردشت

آبان ماه ۱۳۹۶

telegram me/hrdai

Tel.:0031620720193

طبق قوانين كپي رايت استفاده از گزارشات فعالين حقوق بشر و دمكراسى در ايران در صورت ذکر منبع بلامانع می باشد

۱۳۹۶ مهر ۳۰, یکشنبه

ادامه ممانعت بازجویان وزارت اطلاعات از آزادی یک زندانی سیاسی هموطن بلوچ

بنا به گزارشات رسیده به «فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران » بازجویان وزارت اطلاعات از آزادی زندانی سیاسی عماد الدین ملازهی همچنان ممانعت بعمل می آورند.

زندانی سیاسی عمادالدین ملازهی حدودا یک ماه پیش توسط طروغین رئیس شعبه ۱ بازپرسی دادگاه انقلاب سراوان فراخوانده شد و به وی گفته شد که طی یک هفته وضعیت او مشخص خواهد شد اما علیرغم گذشت ۱ ماه همچنان این زندانی سیاسی در حالت بلاتکلیفی بسر می برد.

هفته گذشته پرونده زندانی سیاسی عمادالدین ملازهی به شعبه ۱۰۱ دادگاه سراوان فرستاده شد و قرار است که توسط فردی به نام صادقی فر مورد رسیدگی قرار گیرد اما بطور غیر مستقیم به آنها گفته شده است که احتمالا نوبت رسیدگی به پرونده وی ۶ ماه دیگر خواهد بود .

علیرغم اینکه دادگاه تجدید نظر استان سیستان و بلوچستان حکم دادگاه اولیه علیه زندانی سیاسی عماد الدین ملازهی را نقض کرده و حکم به آزادی وی داده است اما بازجویان وزارت اطلاعات از آزادی این زندانی سیاسی خوددداری می کنند.

زندانی سیاسی عماد الدین ملازهی اول آذرماه از کمینی که ماموران سپاه به منظور ترور او برپا کرده بود بطرز معجزه آسایی نجات یافت و اشتباها یکی از دوستان وی بنام خلیل جهان دیده را ترور نمودند. ماموران اطلاعات سپاه وقتی متوجه شدند فرد دیگری را اشتباها ترور کرده اند بلافاصله وی را دستگیر و چندین روز تحت شکنجه های جسمی و روحی قرار دادند تا او را وادار به اعتراف دروغین علیه خود در مقابل دوربین های تلویزیون کنند تا جنایتی را که خود مرتکب شده اند و منجر به قتل یک فرد بیگناه شده بود بپوشانند.

زندانی سیاسی عماد الدین ملازهی به دلیل شکنجه های وحشیانه توسط بازجویان اطلاعات سپاه از ناراحتی کلیه وخونریزی معده نیز بشدت رنج می برد و بازجویان وزارت اطلاعات مانع درمان این زندانی سیاسی هستند.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران ممانعت بازجویان وزارت اطلاعات از آزادی زندانی سیاسی هموطن بلوچ عماد الدین ملازهی بمنظور افزایش فشارها بر وی را محکوم می کند و از کمیسرعالی حقوق بشر ،دبیرکل سازمان ملل متحد و گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران و سایر مراجع بین المللی خواهان اقدام فوری بمنظور آزادی بدون قید و شرط این زندانی سیاسی و سایر زندانیان سیاسی در ایران است.

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران

۳۰ مهر ۱۳۹۶ برابر با ۲۲ اکتبر ۲۰۱۷

گزارش به سازمانهاي زير ارسال گرديد:

دبیر کل سازمان ملل متحد

كميسرعالى حقوق بشر سازمان ملل متحد

گزارشگر ويژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران

سازمان عفو بين الملل

telegram me/hrdai

Tel.:0031620720193

طبق قوانين كپي رايت استفاده از گزارشات فعالين حقوق بشر و دمكراسى در ايران در صورت ذکر منبع بلامانع می باشد

۱۳۹۶ مهر ۲۴, دوشنبه

وضعیت حقوق بشر در زندان ها تغییر نکرده ! چرا؟ ( زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج)

بیانیه زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج خطاب به دبیر کل سازمان ملل متحد ،نهادهای حقوق بشری و کشورهای عضو جامعه ملل جهت ارسال به کشورها،دبیر کل و نهادهای حقوق بشری و اطلاع عموم در اختیار « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران» قرار داده شده است . متن بیانیه به قرار زیر می باشد:

به طور متوسط هر کدام از ما زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج بیش از یکسال را در زندان بوده ایم ، پیش از این معترض بوده ایم که چرا از همان شرایط و امکاناتی که زندانیان عادی برخوردار هستند از قبیل امکان تلفن، مرخصی، تسهیلات پزشکی ـ دارویی و امکانات دیگر زندان محروم هستیم ( که علت آن هم نفس اعتراض به شرایط و اطلاع رسانی راجع به وضعیت زندان بود ) حال اوضاع به گونه ای شده که حتی همان حداقل شرایط را هم از ما گرفته اند و حتی با وجود تغییر مدیریت و قول و قرارها ، بهبودی حاصل نشده است الی اینکه حال، حتی از هوایی برای تنفس هم محروم شده ایم و بند سیاسی را تبدیل به قفس آهنی کرده اند و با بستن کوچکترین منافذ ورود هوا، تنها مدخل ورود هوا بعد از چند مرحله را تبدیل به محل جمع آوری زباله های بند، آلوده و ناسالم کرده اند.

بعد از مصادره و به یغما بردن حداقل امکانات زندگی مثل ظرف و ظروف و ... به خاطر کینه توزی های سازمان زندان ها و (شخص محمد مردانی رئیس زندان) نه تنها هیچ چیز به زندانیان بازگردانده نشده و شکایت ها هم گوش شنوایی پیدا نکرد، حال زندانیان را وادار می کنند که با گرفتن چند قلم جنس و لباس مکتوبا اعلام کنند که وسایلمان پس داده شده و دیگر شکایتی نداریم و متاسفانه هیچ وکیلی هم تاکنون حاضر به پیگیری این مسئله نشده است (بخاطر تهدید قوه قضاییه و سازمان زندانها ). کتاب و روزنامه کماکان ممنوع است و به ازای هر شصت نفر یک تلویزیون ، امکانات برگشتی معرفی شده است آن هم وسط راهرو محل تردد که محل اسکان تعدادی دیگر از زندانیان هم هست که هم بدلیل کمبود جا و هم اعتراض به وضعیت بند، در کف راهروی بند ساکن شده اند. با تنها دو پتو و یک متکا به ردیف در راهروی بند می خوابند ، مینشینند و غذا می خورند چون جای دیگری نیست. حتی ظرف غذای آنها هم پس داده نشده و لباس ها هم به آنها برگردانده نشده است.

این روش قوه قضاییه و سازمان زندانهاست برای به ستوه آوردن زندانیان سیاسی. کماکان هیچ زندانی سیاسی از امکان داشتن وکیل مورد نظر، مطلع شدن از محتوای پرونده و حتی دانستن تاریخ دادگاه و اینکه در نقل و انتقالات به کجا می برند، محرومند. هیچ زندانی موقع فراخوانده شده از مرجع فراخوانده علت و چگونگی ...، به هیچ وجه مطلع نمی شود در حالیکه این حداقل حقوق یک متهم است.

با این مقدمه مختصر است که ما زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج از همه نهادهای حقوق بشری و به ویژه از همه دولت های دموکراتیک جامعه ملل و دبیر کل ملل متحد می خواهیم که رعایت موازین حقوق بشری و حداقل حقوق و کرامت انسانی را شرط روابط و مناسبات خود با این حکومت قرار دهند.

طبعا حکومتی که هیچ حق و حقوق و امکانی برای مطالبه آن حتی برای شهروندان خود قائل نیست، بعید است که حقوق جامعه بین الملل را به رسمیت شناسد.

حکومتی که به خاطر قتل عام های زندانیان در سال ۶۷ هیچ گاه مورد مواخذه جدی قرار نگرفته ، بعید است که از موج اعدام های فعلی و فشار بر زندانیان سیاسی هم دست بردارد.

از حکومتی که جان انسان ها (شمار اعدام شهروندانش) اساسا دغدغه خاطرش نیست و به عنوان ارعاب آنها بکار می برد، نباید انتظار داشت که تنها با مذاکره و بدون هیچ اهرم فشار جدی به رعایت اعلامیه جهانی حقوق بشر تن دهد( و یا دیگر تعهدات بین المللی) این انتظار و توقع مثل کار ارشادی و توضیحی برای گرگ و انتظار تاثیرگذاری و ترتیب اثر او در دریدن گوسفندان است.

لذا مجددا از همه نهادهای حقوق بشری و و کشورهای عضو جامعه ملل و دبیر کل ملل متحد می خواهیم که شرط رعایت حقوق بشر را در مراودات تجاری و دیپلماتیک با این رژیم مطلقا جدی و حیاتی تلقی گردد.

تقدیم;

زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج

۱۷ مهر ۱۳۹۶

گزارش به سازمانهاي زير ارسال گرديد:

دبیر کل سازمان ملل متحد

كميسرعالى حقوق بشر سازمان ملل متحد

گزارشگر ويژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران

سازمان عفو بين الملل

telegram me/hrdai