به نام تمامی زنان قربانی خشم و خشونت،
بار دیگر مشت های گره شده و فریادها در محکومیت خشونت علیه زنان بالا رفت.
فریاد ، فریاد ، فریاد
از واژه های نام آشنای خشونت ، قربانی ، تحقیر ، شکنجه و تجاوز. واژه های غریبی نیست . واژه هایی که قرنها به مانند حصاری است به دور زنان، زنجیرهایی از تعصب و بی عدالتی به دست و پای زنان ، تازیانه ای بر جسم و روح زنان چرا که زن بودن گناهی است بزرگ زن گناهکار و شایسته نهایت خشونت ها به زعم زن ستیزان.
باز هم فریاد ، فریاد ، فریاد
از قتل های ناموسی ، از قربانی شدن زنان به دلیل تعصب مردان ، از ازدواج های زودهنگام و اجباری، ترک تحصیل اجباری ، رام کردن و تربیت زنان زیر ضربات مشت و لگد و معلولیت جسمی و روحی زنان بدلیل خرافات و تعصب ، تحقیر زنان با واژه هایی همچون جنس دوم ، شیطان ، برده ، موجودی پست ، سوء استفاده جنسی ، بی عدالتی های اقتصادی و احتماعی در حق زنان.
خشت به خشت دیوارهای سالن کنفرانس های بین المللی جزء به جزء این کلمات را در خود حفظ کرده اند و سال به سال مروری دگرباره میکنند:
اما بگذارید امسال به گونه ای دیگر ، با واژه هایی دیگر خشونت علیه زنان را فریاد بزنیم . چرا که در یکسالی که گذشت بیش از پیش شاهد خشونت های قرون وسطایی علیه زنان در کوچه ها ، خیابان ها ، بیدادگاهها و زندان ها توسط حکومت زن ستیز حاکم در ایران بودیم . خشونت هایی همچون بازداشت ، تحقیر ، شکنجه ، تجاوز ، اعدام زنان آن هم توسط حکومتی که با بی شرمی هر چه تمام تر در سازمان های بین المللی و حقوق بشری ادعای آزادی ، برابری ، تکریم و برابری حقوق زنان را سر می دهد.
فریاد بزنیم آن هنگام را که زنان در خیابان ها به جرم بد حجابی مورد تحقیر ، خشونت و بازداشت قرار گرفتند. فریاد بزنیم آن هنگام را که زنان در زیر باتوم و چکمه های ایادی حکومت له شدند.
فریاد بزنیم نداها را ، فریاد بزنیم ترانه ها را که در زندان ها مورد خشونت و تجاوز قرار گرفتند و جسم پاکشان به آتش خشم حکومت سپرده شد.فریاد بزنیم شیرین ها را که به جرم داشتن عقیده به چوبه دار سپرده شدند فرح را در انتظار اعدام فریاد بزنیم.
فریاد بزنیم دختران را که به جرم مسیحیت شکنجه های قرون وسطایی را تحمل کردند. فریاد بزنیم دختران و زنان را که به جرم بهائیت تف ها و تحقیر ها را تحمل کردند.
فریاد بزنیم آن هنگام را که زنان در اتاق های بازجویی سیلی ها و لگدهای بازجویان را به جرم زن بودن و محکوم بودن به سکوت بیداد را فریاد زدند.
فریاد بزنیم آن هنگام را که مادران سیاه پوش به جرم دادخواهی مورد خشونت و هجوم وحشیانه ایادی زن ستیز حکومت قرار گرفتند.
امسال در مقابل تمامی ادعاهای دروغین حکومت ، تمامی خشونت های رواداشته شده بر جسم و روح زنان ؛ دامن زدن به تعصبات قومی ، ملی و مذهبی توسط حکومت که اولین قربانیان آن زنان هستند می ایستیم و محکومیت خشونت علیه زنان را توسط تمامی حکومت های استبدادی بویژه حاکمان مستبد در ایران فریاد می زنیم.
بخش زنان فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
3آذر 1389
http://hrdai.net
info@hrdai.net
pejvak_zendanyan10@yahoo.com
pejvakzendanyan@gmail.com
Tel.:0031620720193
استفاده از گزارشهای فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران تنها با ذکر منبع مجاز است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر