بیانیه زندانیان سیاسی زندان مرکزی زاهدان در آستانه سفر آخوند حسن روحانی و وزیر امور خارجه اش به نیویورک که دستان این دو نفر و همچنین کلیت رژیم ولی فقیه تا مرفق به خون مردم ایران آغشته است. آنها در این بیانیه خواهان اعزام گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد برای بازدید از زندانهای ایران و همچنین ارجاع پرونده جنایت علیه بشریت رژیم ولی فقیه به شورای امنیت سازمان ملل متحد شدند. این بیانیه جهت ارسال به دبیر کل سازمان ملل متحد، کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران و همچنین رسانه های و جهت آگاهی افکار عمومی در اختیار « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران» قرار داه شده است. متن بیانیه به قرار زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم؛
سلام ما زندانیان علی الخصوص زندانیان سیاسی به جنابان آقای روحانی و آقای ظریف وزیر امور خارجه. البته سلامی به سردی رفتار سرد و شرم آور رژیم ایران در بازداشتگاهها و زندانهای ایران نسبت به زندانیان سیاسی، کسانی که هیچ وقت نتوانستند روی خوش زندگی را در کشورشان ایران ببینند. آری امروز می خواهیم در مورد قطره ای از دریای شکنجه های این رژیم ظالم بگوییم .
به طور مثال ارگان سپاه که خود را حامی ملت ایران می داند در حالیکه در بازداشتگاههایش زندانیانی سیاسی از جمله عین الله قنبرزهی ، نورالدین کاشانی و نصر الله قنبرزهی که در سال ۹۲ توسط سپاه دستگیر و به اتهامات واهی از جمله قتل مأمور، محاربه ، اقدام علیه امنیت ملی ، همکاری با گروهک های ضد نظام محکوم می شوند و زندانی سیاسی که روحانی اهل سنت می باشد که حدود و نزدیک به ۷ ماه با دستبند و پابند در تک سلول که هر ۲ روزیکبار پاها ۲۴ ساعت اویزان همراه با شوکرهای برقی ، باتون و مشت و لگدهای فراوان که سبب شکسته شدن یکی از دنده هایش و سیاه و کبود گشتن تمام اعضای بدنش می شود.
یا زندانی عین الله قنبرزهی که زمان دستگیری توسط سپاه او را در جلوی خانواده اش در چاله ای انداخته که فقط سر او معلوم می شود و او را زنده به گور کرده که فقط سر او در بالای خاک مانده که باید به اتهاماتی اعتراف کند که حتی روحش هم از آنها خبر ندارد و کار به اینجا ختم نمی شود . او هم بعد از شکنجه های زیاد بعد از ۷ ماه تک سلول عاقبت به چیزهایی واهی اعتراف می کند که حتی عقل سالم هم قبول نمی کند. و عاقبت عین الله و نصر الله محکوم به قصاص و نورالدین کاشانی نزدیک به ۷ سال است که هنوز بلاتکلیف است. دریغا که مثال زیاد است و زمان کم که به همین ۱ مورد بسنده می کنیم.
۲ـ ارگان آگاهی و نیروی انتظامی. زندانیانی از جمله نجیب الرحمن ریسی ، ابوبکرملازهی، حامد بهرام زهی، صدیق بهرام زهی، بشیر بلیده ، مصیب وطن خواه ، ابوبکر بهرام زهی، ادریس بلیده و ۴ نفر دیگر که مشهور به ۱۲ بیگناه در سیستان و بلوچستان هستند که در سال ۹۳ به اتهام قتل مولوی چنگی زهی و اقدام علیه امنیت ملی، توسط آگاهی و نیروی انتطامی دستگیر و به شکنجه گاهها منتقل که پس از حدود ۲ ماه در آگاهی و نیروی انتظامی و شکنجه هایی از جمله روشن کردن پیک نیک زیر صندلی که متهم رویش نشسته باشد، آویزان کردن هر بار به مدت ۴ روز، زدن با باتون و با شوکرهای برقی، بستن به درختی به نام درخت سخنگو و مواردی که زبان به دلیل کرامات انسانی و آبروی انسانی از گفتن آن عاجز است و پس از ۲ ماه که به طور مفصل از آنها پذیرایی شده و پس از آن به وزارت اطلاعات منتقل شده اند که کلا حدود ۸ ماه در بازداشت گاهها توسط این ارگان و آن ارگان پاس کاری شده اند و تحت بدترین شکنجه ها که صد در صد کرامت انسانی را نقض می کنند قرار گرفته اند و جالب اینجاست که برای قتل مولوی چنگی زهی تا الان حدود به ۶۰ نفر را دستگیر و آزاد کرده اند که اسامی نامبرده جزء آخرین قربانیان این پرونده می باشند که نهایتا در اواخر سال ۹۷ پس از زدن ۵ میلیارد وثیقه و نبود هیچ گونه مدرکی دادگاه آن را در حالت وثیقه ای می گذارد که تا الان هم هر بار که به دادگاه می رود هر بار دادگاه به علت نبودن ادله کافی برگزار نمی شود .سوال اینجاست که اگر دولت جمهوری ایران از اول مطمئن بود به چه دلیل باید دستگیر و حرمت انسانی نامبردگان باید شکسته می شد تا وادار به اعتراف شوند.
۳ـ ارگان وزارت اطلاعات یا همان سربازان گمنام امام زمان . که زندانیانی از جمله حسن دهواری ،الیاس قلندرزهی، شهاب ...، نوید ........ به جرم اینکه برادر الیاس قلندرزهی و برادر حسن دهواری عضو گروهک ضد نظام می باشند تقاصش را باید خانواه های این زندانیان پس بدهند که در سال ۹۳ توسط وزارت اطلاعات دستگیر و حدود ۶۰ روز شکنجه های پی در پی عاقبت مجبور به اعتراف چیزهایی می شوند که حتی به گفته خودشان به خواب هم ندیده اند و نهایت به اتهام اقدام علیه امنیت ملی ، همکاری با گروهک های ضد نظام و قتل ماموران پاسگاه محکوم به ۳ اعدام و ۴ قصاص می شوند. آنهم پس از شکنجه هایی از جمله آویزان کردن و بی خوابی به مدت ۷ شبانه روز ، بستن به تختی به نام تخت معجزه که به گفته شکنجه گر مشهور وزارت اطلاعات که خود معروف به حاجی ....... می باشد همه را به سخن وادار می کند البته بعد از بستن با شلاق های گوناگون پذیرایی می شوند ، زدن با شوکرهای برقی، دادن فحش های ناموسی، دادن قرصهای روانگردان و در آخر هتک حرمت به متهم می باشد. یا زندانیانی از جمله عبدالرحیم کوهی، امین بلوچی که از هر دو از علمای اهل سنت می باشند که در سال ۹۶ توسط وزارت اطلاعات دستگیر و پس از ۲ ماه شکنجه هایی که قبلا ذکر شد اقرار به اتهامات واهی می کنند که بعد از گذشت ۴ سال نهایت به ۱۰ سال حبس و اعدام محکوم می شوند .
این فقط مختصری از شکنجه ها و مختصری از اسامی زندانیان سیاسی بود اما هیچ وقت سازمان زندانها همان ارگان که مسوول دستگیری زندانی سیاسی بود پس از شکنجه و اعزام به زندان نسبت به درمان زندانی هیچگونه اقدامی نکردند و حتی وضعیت درمانگاه آنقدر وخیم است که ۳ هزار زندانی اعم از سیاسی و غیره یک دکتر بیشتر ندارد و هر زندانی ماهی یکبار حق دارد که به بهداری برود. اما قضیه به اینجا ختم نمی شود بلکه خیلی از زندانیان سیاسی که نام آنها به اختصار ذکر می شود بیمار بوده و هیچ گونه اقدامی نسبت به درمان صورت نگرفته از جمله:
۱ـ الیاس قلندرزهی، که بدلیل تک سلول بودن زیاد در وزارت اطلاعات و در تاریکی ماندن در تک سلول، سبب کم سو شدن و ضعیف شد چشمانش شده .
۲ـ حمزه ریگی که به مدت ۴ سال در تک سلول توسط وزارت اطلاعات به شدت کم بینا شده است.
۳ـ ابوبکر رستمی که به علت عدم فضای بهداشتی در بندی که مخصوص بند سرقتی ها می باشدو به اجبار او را از بند سیاسی ها و قتلی ها جدا کردند که به سبب آن تمام بدنش پر از دانه و حساسیت شدید به علت عدم بهداشت بند شده است .
۴ـ محمد علی آذر به علت فشارهایی که در وزارت اطلاعات به او وارد شده تمام دهانش زخم شده و هیچ کسی جوابگو نیست و خیلی از کسانی که به علت کمبود وقت از گفتن اسم آنها معذوریم.
حال خودتان قضاوت کنید که در ایران چه خبر است. از یک طرف ادعای حقوق بشری می کند که فقط نامش را شنیده و بویی از آن نبرده و از سوی دیگر رئیس جمهور اقای روحانی و وزیر امور خارجه که برای شرکت در هفتاد و چهارمین نشست عمومی سازمان ملل راهی نیویورک شده اند. حال نمی دانیم که واقعیت هایی که از زبان زندانیان سیاسی زجر کشیده گفته شد را باور کنیم یا شعار بیشعور کسانی مثل حسن روحانی و ظریف وزیر امور خارجه اش را .
لذا ما زندانیان سیاسی در زندان مرکزی زاهدان این اقدام ضد هر گونه حقوق انسانی ارگانهای وابسته به دولت نسبت زندانیان سیاسی را محکوم و خواهان اعزام گزارشگر ویژه حقوق بشر به زندانهای ایران را داریم و تقاضای ارسال پرونده نقض حقوق بشرایران را به شورای امنیت سازمان ملل خواستاریم.
از طرف زندانیان سیاسی زندان مرکزی زاهدان
مهرماه ۱۳۹۸
که اسامی آنها ذکر می شود:
حمزه ریگی، عابد بمپوری، نورالدین کاشانی، امین بلوچی، بشیر حسین زهی، حسن دهواری، الیاس قلندرزهی، زبیر هوت، صمد هوت، عطاالله هوت، عبدالحمید کیازهی، عبدالخالق جفادار، عبدالباسط دهانی، ابوبکر رستمی، سجاد بلوچ، ..شاکری، حافظ محمود کلکلی، عبدالحمید میربلوچ زهی، علی بمپوری، جاوید دهقان، محمدعلی آذر، حافظ جنید، چاچو جعفر حسین پاکستانی، علی اصغر امیری، امید ایمانی، عین الله قنبرزهی، نصرالله قنبرزهی، محسن قنبرزهی، فرشید ملک زاده، محمد عزیزی، امید ایمانی
گزارش فوق شخصیتها و سازمانهاي زير ارسال گرديد:
دبیر کل سازمان ملل متحد
كميسرعالى حقوق بشر سازمان ملل متحد
گزارشگر ويژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران
telegram me/hrdai
Tel.:0031620720193
طبق قوانين كپي رايت استفاده از گزارشات فعالين حقوق بشر و دمكراسى در ايران در صورت ذکر منبع بلامانع می باشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر