گزارشی از رفتارهای وحشیانه بازجویان وزارت اطلاعات با همسر زندانی سیاسی ارژنگ داودی که همچنان با تهدیدات تلفنی ،احضار و تهدید به بازداشت و موارد متعدد دیگر به طور مستمر ادامه دارد توسط زندانی سیاسی ارژنگ داودی نوشته شده است و جهت انتشار در اختیار "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران قرار داده شده است. متن گزارش به قرار زیر می باشد:
با یاد خدا
با درود به تمامی جانثاران راه آزادی بشر
و با سلام به تمامی انسانهای آزادیخواه ،ازاد منش و نیک اندیش جهان
هم میهنان
در ملاقاتی که پس از 420 روز در تاریخ 27/11/90 برای مدت 20 دقیقه آنهم با دستور کتبی قاضی صلواتی شعبه 15دادگاه انقلاب تهران با همسرم در زندان رجایی شهر داشتیم به وضوح دیدم که هنوز پریده رنگ بوده و آثار رنج جانفرسای سلول انفرادی بند 209 اوین بر چهره مقاوم او کاملا هویداست .
در این ملاقات مختصر که به منظور شنود بهتر صحبتهای ما ،به دیگر ملاقات کنندگان اجازه حضور همزمان در اتاق ملاقات راه نداده بودند و در حضور دو مامور حفاظت اطلاعات نیز انجام شد اینجانب با یاداوری اینکه رژیم چپاولگر فقیه 1- مرا سالها در رنج شکنجه ،تبعید و زندان قرار داده ..2- خانه مان یعنی تنها دارایی مان را پس از پلمپ کردن با سند بخس به ایادی خود حاتم بخشی کرد 3- تمام وسایل زندگی اعم از قالی، یخچال ،تلویزیون ، موبایل ، لب تاب و ..... را به غنمیت برده و 4- حتی کفش ولباسهایمان را نیز غارت کرده است !! از جان همسرم چه می خواهند؟ و آیا تحت این رژیم سفله پرور کسی حق ندارد از همسر زندانی اش دفاع کند ؟!
با توجه به توصیه قاضی صلواتی که از مشار الیها خواسته بود حرفی نزند که برای او دردسر درست بشود او فقط اشک ریزان اشاره ای به بدرفتاریهای ماموران وزارت اطلاعات یویژه از بازجوی بند 209 بنام علوی می نالید که علاوه بر توهین و فحاشی های رکیک به خود و خانواده اش به طور مداوم پدر مرده او را دشنام و ناسزا می داده است. متاسفانه در این فرصت کوناه حتی مجال آن نبود که وی را کمی دلداری بدهم
برای آگاهی بیشتر آزدیخواهان جهان بویژه هم میهنان از جنس و جنم نیروهای اطلاعاتی ،امنیتی ،حفاظتی و حراستی رژیم ستمگر فقیه به اطلاع همگان می رسانم که به جرات می توان تصور کرد که این جانیان بالفطره از میان کسانی گزیده شده اند که هنگام صبح از طویله که خارج می شوند اول دست پدرشان را گاز می گیرند بعد به صورت مادرشان آب دهان پرتاب می کنند سپس بر سر همسرشان می کوبند و در آخر کار هم فرزندان خود رااز فوش و کتک بی نصیب نمی گذارند زیرا چنان ازصمیمیت حاکم بر زندانیان سیاسی با خانواده هاشان بویژه عواطف عمیق همسران نسبت به یکدیگر احساس حقارت و حسادت دارند که از تماسهای تلفنی و ملاقاتهای آنان نیز عقده گشایانه جلوگیری به عمل می آورند
از مزدوران رژیمی که آنچنان جنایتکار که فجایعی چون تابستان 67 را مرتکب می شوند و چنان وقیح است که ماجراهایی مثل کهریزک رقم می زند چه انتظاری می توان داشت مگر از گرگها به جز توحش چیز دیگری می توان انتظار داشت .مشکل اینجاست که ظاهرا قوم بدوی ولایت فقیه که در مقام قیاس با اصحاب کهف باید انان را اصحاب وحش نامید پس از هزاران سال از خواب غفلت در دل غارهای تاریخ بیدار شده اند ولی صد رحمت به سگ اصحاب کهف که به هر حال پی نیکان گرفت و مردم شد .صد رحمت به لاشخورها و کفتارها که حداقل پعد از خوردن طعمه دیگر استخوانهایشان را در هم نمی کوبند .
هم میهنان
در تابستان 86 در بند 2 الف مربوط به سپاه مستقر در زندان اوین فریاد زدم که صد رحمت به ساواکیهای شاه چون انها صفر بودند ولی صفر درجه سانتیگراد .اما نیروهای حکومتی رژیم فقیه صفر درجه کلوین هستند و باید 273 مرتبه خود را بالا بکشند تا شاید بتوانند قدو قواره فرومایگان ساواک ظاهر شوند .در این تابستان یعنی در تابستان سال 90 که از سلول انفرادی بند 209 به دادسرای مستقر در زندان اوین اعزام شده بودم در شعبه 3 در حضور بازپرس امین ناصری و در اعتراض به رفتار ماموران اطلاعات نسبت به همسرم و با یاد آوری همیتن فریاد فوق الذکر گفتم صد رحمت به نیروهای امنیتی سپاه در بند 2 الف زیرا که ماموران اطلاعات بند 209 به مراتب از انها هم پلیدترند.
ایران هرگز نمی میرد ،
ارژنگ داودی
زندانی سیاسی،شاعر،نویسنده
اسفند 1390
گزارش فوق به سازمانهای زیر ارسال گردید:
کمیساریای عالی حقوق بشر
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد
کمسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا
سازمان عفو بین الملل
http://hrdai.net
info@hrdai.net
pejvak_zendanyan10@yahoo.com
pejvakzendanyan@gmail.com
Tel.:0031620720193
استفاده از گزارشهای فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران تنها با ذکر منبع مجاز است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر